Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 105

95
Eg þykist hafa nokkur völd. Heyrið þér, segið þér
mér dálítið um yður og gerið mér þá ánægju að snæða
með mér í kveld. Nú er einmitt-verið að bera á borð«.
»Hann fór með gest sinn í borðsainn, fylti glösin
og sagði:
»Eg drekk skál yðar, ungi vin!«
»Leyfið mér að drekka skál Englands mesta skálda-
Elóma, og óska að hann megi lifa lengi meðal vor«.
»Þessi skáldablómi hefði, ef til vill, verið kyrktur
í götusorpinu í kveld ef þér hefðuð ekki skorizt í leik-
inn«, sagði Dryden.
»Það er svívirðing fyrir England í heild sinni, að
menn, sem eru til prýði fyrir landið skuli verða fyrir
þvílikum hættum í aðalgötum Lundúnar, og það hlýtur
að lítillækka oss í augum útlendinga«.
»Já, þér hafið rétt fyrir yður. Eg skal á morgun
kvarta yfir því við konunginn og borgarstjórann til þess
að þessum hryðjuverkum verði þar með lolcið. Lögregl-
an þarf að verða tíu sinnum mannfleiri, til þess að Lund-
ún verði ekki lengur sú þjófahola, sem hún er nú«.
»Það mun varla heppnast svo lengi sem þetta al-
gerða myrkur hvílir yfir götunum og hjálpar bófunum.
Það verður fyrst að upplýsa göturnar«
»Þar segið þér nokkuð, sem eg hef lengi hugsað
um; en hvernig er hægt að koma því í verk«, sagði
Dryden.
»Það er hægt að upplýsa alla borgina«.
»Er hægt uð upplýsa borgina, segið þér það?« sagði
Dryden undrandi, en Játvarður hélt áfram og bar hrað-
an á: »Eg hefi fyrir löngu hugsað mér það, en grunn-
hyggnum mönnum þótti skoðun mín svo æfintýraleg, að
cg satt að segja, fékk ekki komið mér til að halda því
fast fram. Þér kunnið ef til vill að meta áform mitt.