Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Side 28

28
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
„Skólinn verður ekki fluttur eins og
niðursetningur“
— segir Sigurður Hallgrímsson forstöðumaður Þjónustudeildar Hafnarfjarðarhafn-
ar og formaður Hollvinasamtaka Sjómannaskóla Islands
Óhætt er að segja að fátt hefur
komið meira róti á hugi sjómanna-
stéttarinnar síðari árin en áformin
um að flytja Stýrimannaskólann og
Vélskóla Islands úr hinu gamla og
virðulega húsnæði Sjómannaskól-
ans og finna þeim nýjan stað. Fljótt
varð Ijóst að hér var ekki eingöngu
um það að ræða að menn voru því
mótfallnir að þrengja kost skólanna
á nokkurn hátt, heldur var tilfinn-
ingamál á döfinni. Fólk úr öllum
stéttum lét skoðun sína í Ijós — og
hún var að heita má alltaf á sama
veg. Sjómenn eru vanir að bregðast
hart við þegar þörf gerist og svo
reyndist hér: Pann 26. nóvember á
fyrra ári voru stofnuð Hollvina-
samtök Sjómannaskólans á fjöl-
mennum fundi og þeim kjörin
stjórn. Formaður var valinn Sig-
urður Hallgrímsson forstöðumaður
Þjónustudeildar Hafnarfjarðar-
hafnar, en hann ber sem aðrir
gamlir nemendur skólans hag hans
og heill mjög fyrir brjósti. Hér fer á
eftir viðtal sem Sjómannadagsblað-
ið átti við Sigurð um samtökin og
málefni skólans.
„Tengsl mín við Sjómannaskólann
og skipstjórnarmenntunina byrja
nokkuð snemma. Það var haustið
1953 að ég fór til Reykjavíkur að alla
mér réttinda til stjórnunar farartækja
bæði til sjós og lands. Upp úr þeirri
ferð höfðust 30 tonna skipstjórnarrétt-
indi og bílpróf. Ég er Snæfellingur,
fæddur 18. ágúst 1932 að Hálsi í Eyr-
arsveit og hafði þá í nokkur ár verið á
fiskibátum, einkum frá Grundarfirði.
En með þessi réttindi náði ég því að
verða stýrimaður þar næstu tvö árin.
En ég stoppaði ekki lengi við 30
tonna réttindin, því haustið eftir fór ég
í Fiskimannadeild Stýrimannaskólans
sem ég lauk svo vorið 1956. A þess-
um árum var góð aðsókn að skólan-
um. Við vorum 59 sem útskrifuðumst
Sigurður Hallgrímsson: „Mér fór
semfleirum að ég œtlaði ekki að trúa
mínum eigin eyrum, þegar ég heyrði
af hessari „hugmynd."" (Ljósm.:
Sjómdbl. AM).
úr tveimur bekkjardeildum fiski-
manna og einum úr Farmannadeild. A
þessum tfma var mikill ljómi yfir far-
mennskunni. Því var það að á meðan
ég var í skólanum leitaði ég fyrir mér
á þeim vettvangi og komst beint frá
prófborðinu um borð í skip Sam-
bandsins, Dísarfell. Þá var strangt eft-
ir því gengið að menn hefði tilskilinn
siglingatíma til að komast inn í skól-
ann og tólf mánaða reynslu þurfti á
farskipum til þess að komast í Far-
mannadeildina. Því sleppti ég úr ein-
um vetri og tók farmanninn 1957-
1958. En tíminn líður hratt og þessir
árgangar mínir, 1956 og 58, hafa ver-
ið iðnir við að mæta við skólaslit þar
sem tilgangurinn er bæði að halda
tengslum við skólann og hitta gömlu
félagana, en það höfum við yfirleitt
gert, bæði á 5 og 10 ára afmælum. Og
nú í vor á að hittast og fagna þeim
tímamótum að 40 ár eru liðin síðan
skólastjórinn, Friðrik Ólafsson, af-
henti okkur prófskírteinin. Þá hef ég
sérstaka ástæðu til að þakka Jónasi
Sigurðssyni fyrir hans góðu fræðslu,
en hjá honum fékk ég 30 tonna rétt-
indin, auk þess sem hann var á öllum
stigum minn aðalkennari í siglinga-
fræði. Sem stýrimaður og skipstjóri
hjá Sambandinu sigldi ég síðan þar til
í desember 1972, en hóf störf hjá
Hafnarfjarðarhöfn 1. janúar 1973 og
hef verið þar síðan, eða í 25 ár.“
Það veganesti hefur
reynst mér vel
„Námsárin í skólanum eru dásam-
legur tími í endurminningunni og
veganestið sem ég hlaut þar hefur
reynst mér vel. Ég var á heimavist
skólans meðan ég var í fyrsta og öðr-
um bekk og fékk því að kynnast því í
raun hversu vel var fyrir öllu hugsað
við byggingu skólans, sérstaklega
hvað varðaði okkur nemendur utan af
landi. Þá fann ég til stolts yfir að vera
nemandi í þessu glæsilega húsi, sem
athygli manna hefur beinst að undan-
farna mánuði, þótt ástæðan sé önnur
en ég hefði kosið. Það var þá í útjaðri
byggðar í Reykjavík og um vorið sá
ég úr glugganum mínum yfir Réttar-
holtið þar sem fólk var að huga að
kartöflugörðunum. Skólabyggingin
var þá enn meir áberandi í landslaginu
en nú og vottur um þann einstaka
stórhug og sóma, sem sjómannastétt-
inni og þeim atvinnugreinum sem hún
stendur fyrir var sýndur — það er
fiskveiðum og samgöngum á sjó.
Byggingin stóð hátt og vitinn í lurnin-
um vísaði bæði á táknrænan og fag-
legan hátt örugga siglingaleið inn til
hafnarinnar í Reykjavík. Auk þess
sem aðstaðan í turninum var og er
hluti af verklegri kennslu með sitt
góða útsýni til sjávarins. Þótt sigl-
ingafræðin sé ef til vill ekki eins