Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Síða 31

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
31
að loknum starfstíma á sjónum og fái
störf þar sem menntun og fyrri
reynsla nýtist.“
Skipstjóraréttindin eru grunn-
urinn
„Sem betur fer eru til störf, sem
þarfnast starfsreynslu skipstjórnar-
mannsins. Ég tel mig hafa verið mjög
heppinn, er ég á sínum tíma hætti á
sjónum og hlotnaðist að fá starf þar
sem menntun mín og reynsla hefur
nýtst. Ég var svo sem ekki að hugsa
um þennan möguleika þegar ég sá
auglýsinguna um stöðu hafnsögu-
manns hjá Hafnarfjarðarhöfn árið
1972. Þá taldi ég mig vera í mjög
góðri stöðu, sem skipstjóri hjá traustu
fyrirtæki. Hins vegar rifjaðist upp fyr-
ir mér skemmtileg ferð sem við fórum
á olíuskipinu Hamrafelli til Alaska
1966. Þá vorum við látnir koma við í
Los Angeles til þess að taka hafn-
sögumann fyrir Alaskahafnirnar. Þar
kom um borð ljómandi skemmtilegur,
norskættaður Ameríkani sem var með
okkur í fjóra daga áður en við komum
til fyrstu hafnar. Hann fullyrti að öll
stærri fyrirtæki, sem hefðu viðskipti
við Alaska hefðu sína eigin hafnsögu-
menn og að ekkert þýddi að senda svo
stór skip þarna norður eftir, öðruvísi
en svo að með væri reyndur hafn-
sögumaður. í Alaska væru aðeins
fiskimenn og skipstjórnarmenn sem
eingöngu hefðu reynslu af litlum
skipum, og því ófærir um að leiðbeina
svo stórum skipum.
Þessi minning ýtti við mér og átti
þátt í að ég ákvað að sækja um starf-
ið. Ég var þá í siglingum á Evrópu-
hafnir — England, Þýskaland, Pól-
land og Danmörku. Meðan ég vann
minn uppsagnarfrest notaði ég tæki-
færið til þess að forvitnast um hvaða
kröfur væru gerðar til manna í þessum
störfum erlendis. Þær reyndust fyrst
og fremst vera krafa um að þeir hefðu
gilda skipstjórapappírana og hefðu
reynslu sem skipstjórnarmenn á stór-
um skipum.
1 dag erum við 12 sem sinnum
þjónustunni við Hafnarfjarðarhöfn,
þar af eru 10, sem hafa menntun og
reynslu sem skipstjórnarmenn og
tveir vélstjórar. Auk þess eru 5 af
skipstjórnarmönnunum með réttindi
vélavarðar. Það er engin spuming að
þeir menn sem hafa slíka reynslu eru
miklu færari um að sinna þessari
þjónustu. Þetta eru menn sem vita
hvað það er sem viðskiptavininn vant-
ar. Síðustu árin hef ég verið aðili að
Alþjóðasambandi skipstjórnarmennt-
aðra yfirmanna hafna, IHMA
(International Harbour Master
Association), ásamt starfsbróður mín-
um við Reykjavíkurhöfn. Þar er til
þess ætlast að menn hafi gilda skip-
stjórapappíra.“
Sigla 6-800 mílur eftir ís-
lenskri þekkingu og vinnu
„Ég tel að reynsla okkar manna við
fiskveiðar og samvinna þeirra við
veiðarfæra- og rafeindaiðnaðinn, hafi
gefið góða útkomu, sem sést best af
því hve erlend veiðiskip eru farin að
leggja mikið upp úr að ná í íslensk
veiðarfæri og íslenska þekkingu. Nú
er svo komið að við erum farnir að
þjónusta stóran hluta erlendra fiski-
skipa sem er á veiðum í Norður- Atl-
antshafi. Þessi skip koma og landa
sínum afla hér, kaupa hér veiðarfæri,
vistir og olíu, auk þess sem mikið
færist í vöxt að íslensku fisksölufyrir-
tækin selji afla þeirra. Svo ekki sé
minnst á þá ágætu breytingu sem orð-
ið hel'ur síðustu 4-5 árin hjá íslenska
skipa- og járniðnaðinum. Það er
skemmtileg breyting að sjá þegar er-
lend skip láta sig ekki muna um að
sigla nokkur hundruð mflur hingað
norður til okkar, til þess að ná í þá
kunnáttu og vinnutækni sem íslenskur
iðnaður hefur upp á að bjóða. Þetta
sést meðal annars hér í Hafnarfjarðar-
höfn þar sem fyrirtækið Vélsmiðja
Orms og Víghmdar er búið að festa
kaup á annari flotdokk. Þar er stefnt á
að þjóna, ekki aðeins íslenskum skip-
um, heldur einnig fiskiskipum okkar
nágrannaþjóða. Þá sýna átökin sem í
vetur urðu um að fá Sjávarútvegssýn-
inguna að mönnum í öðrum löndum
er ljóst, að hér er fyrir hendi fyrsta
flokks þekking á framleiðslu veiðar-
færa og tækja sem varða fiskveiðar.
Það er sú ánægjulega þróun sem orð-
ið hefur í fiskveiðum okkar, sem gef-
ið hefur þessari uppbyggingu kraft.
Þar fléttast saman góð fiskveiðistjórn-
un og færni þess fólks sem á þessum
vettvangi starfar.
Ber sá kraftur sem nú er í íslensk-
um sjávarútvegi og þeim greinum er
honum tengjast, svo sem veiðarfæra-
gerð, skipa- og járniðnaði o.fl., ekki
vott um að styrkja beri þá skóla, sem
að menntun sjómanna standa? Að þeir
fái að vera í l'riði í sínu húsnæði, Sjó-
mannaskólanum. En leggja þess í stað
allt kapp á að auka aðsókn og bæta
menntunina. Starfsfólk skólanna mun
ekki láta sitt eftir liggja. Það vinnur
ötullega að því að hafa námið sem
sveigjanlegast og koma þannig til
móts við bæði atvinnulífið og nem-
endur. Eins og staðan er í dag, er ég
þess fullviss að aðsókn að þessum
skólum á eftir að aukast. Því er nauð-
syn að vinna hratt og vel að endurbót-
um og eðlilegu viðhaldi á húsnæði
þeirra, svo þeir haldi áfram að vera
okkar stolt. Sömuleiðis vona ég að
samvinnan við KHI eigi eftir að verða
öllum þessum skólum til heilla.“
Hér látum við spjalli okkar við Sig-
urð Hallgrímsson lokið og óskum
honum og Hollvinasamtökunum
heilla og giftu í baráttu sinni fyrir hag
Sjómannaskólans og framtíð hans.
AM