Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Qupperneq 56

56
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Huginn og Muninn ífylgcl með Valkyrjunni. Eitt œskuverka Tryggva Blöndal.
inu Speröy sem sökk í ofviðri í
Skagerak. Fyrir þetta fékk ég viður-
kenningarskjal og silfurflaggstöng frá
norskum yfirvöldum. Hvers kyns
heiðursmerki vegna þessa afþakkaði
ég og hef ætíð haft það fyrir sið. Þó
gat ég ekki neitað þegar ég var sæmd-
ur heiðursmerki Sjómannadagsins á
síðasta ári — enda vissi ég ekki um þá
fyrirætlun fyrr en með dags fyrirvara.
í október 1959 fór ég til Hollands
að líta eftir smíði Herjólfs fyrir Vest-
mannaeyinga. Sigldi ég honum heim
og var með hann til 1961 eða þar til
ég tók við Esju. Með Esju var ég svo
í tíu ár alls.“
Skipstjóri á Esju 1961-1969
„Eftir að ég fer af Herjólfi 1961 tek
ég við Esju, eins og áður segir, og er
með hana óslitið þar til hún er seld úr
landi 1969. Þótt ekki gerðust nein
stórtíðindi á því tímabili, verður það
að teljast litríkasta skeið minnar sjó-
mannsævi. Þúsundir ferðuðust með
Esju þessi árin og maður kynntist
fjölda fólks af öllum gerðum, en það
er nú liðin tíð og aðeins minning.
Siglingatækin voru nú ekki fullkomin
þegar ég var að helja mína skipstjórn
— í fyrstu aðeins kompásinn og léleg-
ur dýptarmælir, en smám saman fór
þetta batnandi. En lengi hjálpaði mér
það mikið að ég gat teiknað: Ég teikn-
aði nefnilega miðin inn á hinar ýmsu
hal'nir og það kom mér að ómetanlegu
gagni. Annars hef ég alltaf málað í
tómstundum mínum, bæði landslags-
og mannamyndir að ógleymdum ótal
skissum, stærri sem smærri og ég hef
varið miklum tíma í að skera út og eru
útskurðarmunir mínir orðnir fleiri en
ég hef tölu á. Nokkuð af málverkum
mínum og útskurði má sjá hér í vistar-
verum okkar Margrétar.
1969 fer ég lil Akureyrar að líta eft-
ir smíði Heklu II. og er með hana til
1971. En þá gerðist sama sagan, ég
tók að mér eftirlit með Esju III., sem
einnig var smíðuð á Akureyri, og var
með hana allt til ársins 1979. Þá hætti
ég sjómennsku en vann ýmis störf í
landi hjá Ríkisskip eftir það um tíma.
Löngunt var hægt að halda uppi
strandsiglingum með farþega á sumr-
um, þá borguðu þær sig, en ekki nema
fram í ágúst eða september, þótt um
jól, páska og Hvítasunnu væru skipin
full. Um jólin var mikið um skóla-
fólk. Páskaferðirnar tilheyrðu að
mestu skíðamótunum, einkum á Ak-
ureyri og á Isafirði, alltaf yfirfullt í
þeim ferðum. Nú, og svo um Hvíta-
sunnuna voru ýmsir hópar með skip-
inu, karlakórar, leikflokkar og fleiri.
I sambandi við hringferðirnar á
sumrin voru oft skipulegar skoðunar-
ferðir sem hófust í júní eða júlí. Þá
voru teknir svona 100 farþegar og
ætluð 50 pláss fyrir fólk sem þurfti að
komast með á ströndinni. Yfirfullt var
ávallt í þessum ferðum og ósjaldan
ekki hægt að taka alla sem vildu kom-
ast með.
Ef farið var vestur um þá fóru far-
þegar oft í land á Akureyri og komu
aftur um borð á Húsavík, eftir að hafa
skoðað sig um á ýmsum stöðum á
leiðinni. A Austfjörðum var farið frá
Reyðarfirði upp á Hérað og hringinn
til Reyðarfjarðar aftur, þar sem skipið
beið fólksins. Þetta var mjög vinsælt.“
Sumarauki
„Jú, vissulega voru þessar ferðir
eins konar sumarauki hjá manni og
gaf þessu líf og lit sem ekki gleymist.
Maður kynntist þarna ótrúlegum
fjölda fólks — listamönnum, skáld-
um, verkamönnum, sjómönnum,