Eimreiðin - 01.01.1925, Síða 54

50 VÍSINDI, SÁLARRANNS. OG KIRKJA eimreiðin
það snýr baki við kirkjunni og hverfur ýmist yfir í efnis- eða
andahyggju.
Hvernig á að koma í veg fyrir þetta? Með því að kirkjan
hefjist handa og taki staðreyndir þær, sem sálarrannsóknir
nútímans hafa leitt í ljós, í þjónustu sína. Þær staðreyndir
hafa veitt þúsundum syrgjenda huggun og von. Enginn reynir
að neita því, að stundum hafi orðið vart öfga, trúgirni og
hjátrúar í sambandi við andahyggjuna. Er það ekki svo um
hvaða mál sem er? Hreyfingin þarfnast handleiðslu. Hennar
beztu menn eru þeir, sem hafa til að bera heilbrigða skyn-
semi, lotningu, auðmýkt og opinn hug. Hún á þegar marga
ágæta forgöngumenn og stöðugt fjölgar í þeim hóp. Ef
kirkjan reynir að gera árangurinn af sálarrannsóknunum arð-
berandi fyrir trúarlíf safnaða sinna, verður það henni til styrks
og blessunar. Vonandi verður þessa ekki langt að bíða.
Verkið þarf að framkvæma vel og viturlega. Vizkuna öðlast
sá sem leitar, og vér erum leiddir, og oss er hjálpað. Með
vísindalegum aðferðum er verið að sanna tilvist hins andlega
heims, sem er grundvöllur allra trúarbragða. Samfélag heil-
agra, og því miður syndugra líka, er veruleiki. Mannssálin er
eilíf og á framundan óendanlega þroskabraut. Reynslan hefur
sýnt að oss er hjálpað, bæði hér og annars heims, af góðum
og göfugum verum. Máttur bænarinnar er ekki lengur trúar-
atriði heldur þekkingar. Þekkingin er í sumum atriðum að
riðja trúnni úr vegi. Og þó er svið trúar takmarkalaust, en
þekking vor í molum. Samt eykst hún jafnt og þétt. Hún er
ljós í myrkrinu. Megi ljós það ná að vaxa í sífellu og bera
birtu um víða veröld!
Hverju svarar nú fulltrúi kirkjunnar þessari greinargerð,
þar sem einhver mikilhæfasti vísindamaður vorrar aldar gerir
upp á milli andahyggju og trúar? Grein prestsins er rituð af
hógværð, og í rauninni verður það fátt, sem hann finnur
andahyggjunni til foráttu, eins og hún kemur honum fyrir
sjónir, eftir að hafa lesið greinargerð andstæðings síns. Margir
prestar innan biskupakirkjunnar ensku erú þegar orðnir all-
hlyntir málinu, þar á meðal sjálfur erkibiskupinn af Kantara-
borg, æðsti maður ensku kirkjunnar.
Thomas prestur Hardy er ekki allskostar ánægður með