Eimreiðin - 01.04.1927, Qupperneq 32

128
BJÖRG í NESI
EIMREIÐIN
sína nú þegar. Árna var skipað að gera það, en hann af-
sagði og bar fyrir ófærð á heiðinni. En hann stingur nú ekki
hreppstjóranum í vasa sinn, hann ætlar að senda mann með
hana suður, eftir tvo daga, ef ratljóst verður veður«. »Sam-
þyktir þú þessa óhæfu?« »]á það gerði ég. Það er engm
óhæfa, það er blátt áfram réttlæti; við höfum ekki leyfi til að
sýna allskonar vandræðahyski miskunsemi upp á hreppsins
kostnað, það væri óhæfa«. »Þú lítur öðrum augum á þetta
mál en ég, Jón minn«, sagði Björg, »mér finst að það sem
þið hafið samþykt á þessum fundi sé ykkur bæði til syndar
og minkunar. Það eru engin líkindi til, að hægt verði að koma
þessum aumingja lifandi yfir heiðina, þegar ekki er hægt að
láta hana ríða sökum botnlausrar ófærðar, og ekki langar miS
til, að þú hafir tvö mannsmorð á þinni samvizku. Eg var búm
að frétta þetta og lét því sækja Vigdísi í gærkveldi. Ég
að dvelja fyrir henni þangað til ég sé, að fært er að koma
henni suður yfir heiðina«. »En ég fyrirbýð, að hún sé hér«,
sagði ]ón. »Hún er víst komin langt á leið, og ætlar þú að
taka það á þína ábyrgð að láta króann fæðast hér?« »Já það
ætla ég að gera með guðs hjálp, þú hefur aldrei fyrirboðið
mér neitt og gerir það ekki nú fremur venju. Komi Bjarni her
með makt og miklu veldi, þá skal vera mér að mæta en ekki
þér, ég skal sjálf standa fyrir mínu máli. Bóndi svaraði: »Þu
munt þykjast eiga ráð á að bæta einum aski við á búi okkar,
og átt það líka«. Gekk hann síðan snúðugt til dyra og út >
skemmu sína, tók til smíða sinna af kappi miklu, og var það
auðsætt, að honum hafði stórum runnið í skap.
Næstu þrjá dagana bar ekkert til tíðinda. En á fjórða degi
sáu menn gesti að garði bera, og kendu menn þegar, að þar
fór Bjarni hreppstjóri með þrjá aðra mekíarbændur hreppsins.
Jón bóndi var úti í skemmu sinni að smíðum og gekk móti
gestum sínum og bauð þeim til stofu. Þegar þeir höfðu tekið
sér sæti, mælti hreppstjóri: »Þú munt renna grun í hvert er-
indi mitt er, Jón sæll«. »Nei, ekki veit ég það, Bjarni minn,
enda má margt vera erindi slíkra manna sem þú ert, og þ°
ekkert væri, ertu mér jafn velkominn«. Bjarni mælti: »Mer
hafa borist ótrúlegar fréttir; sagt er að Vígdís dvelji hér i
þínu skjóli. Ég sendi mann í gær, sem átti að flytja hana