Eimreiðin - 01.04.1927, Blaðsíða 35

EIMREIÐIN
BJÖRG í NESI
131
hennar Gróu, og að ég biðji hana að koma. Þú tekur hann
Skjóna minn og leggur á hann reiðtýgin mín«. Sigurður ráðs-
maður svaraði: »Eg skal fara, en mér er sem ég sjái svipinn
á henni Gróu, þegar hún veit erindi mitt; ég gæti bezt trúað
t>ví, að hún afsakaði sig og vísaði á einhverja aðra«. »Á það
verður nú að hætta«, segir Björg, »og ekki trúi ég því, að
hún neiti mér um að koma og því síður, að þú komir aftur
heim Ijósmóðurlaus*. Sigurður var skjótt búinn, og að tveim
stundum liðnum sást hann ríða í hlað og kona með honum,
°2 var það Gróa. Hún gekk rakleiðis til baðstofu, og heyrði
hún hljóð Vigdísar, er hún kom að stiganum, en hún gekk fram
hjá rúmi því, er hún lá í, og lét sem hún sæi hana ekki. Hús-
freyja gekk til móts við hana og bað hana vera velkomna;
sá hún nú á henni þykkjusvip mikinn. Og er þær höfðu heils-
ast, mælti Gróa: »Hvaða erindi á ég hingað, Björg mín? Þú
hefur sent eftir mér«. »Það sama og vant er«, svaraði Björg,
5þegar ég hrópa til þín í neyð minni, þú átt að hjálpa konu
1 barnsnauð«. Gróa svarar: »Eg veit enga gifta konu hér á
bæ nema þig«. »Nei það er nú ekki« segir Björg, »en þó er
hér kona í barnsnauð, sem finnur til sinna meina, eins og ég
°2 þú, og því sótti ég þig til hennar, að ég vissi þig hafa
•neira vit og minna af hleypidómum heimskunnar en sumar
aðrar hafa, og treysti ég þér nú til að hlynna að henni, eins
°2 þú hefur hlynt að mér, og mun ég þér jöfnu launa, og
2eti ég bætt við þann vinarhug, sem ég hef borið til þín frá
fyrstu kynning, þá mun ég það reyna, fyrir þetta handarvik«.
Qróa fann að hér fylgdi hugur máli; hún færði sig skjótlega
úr reiðfötunum, gekk að rúmi Vigdísar, heilsaði henni með
hossi, klappaði á kinn hennar og sagði: »Þetta gengur alt vel,
^i^dís mín, það heyrði ég sfrax á hljóðunum, þegar ég gekk
UPP stigann«. Nú sá Ðjörg að björninn var unninn og að Vig-
d's var komin í þær beztu hendur, er hægt var að legga
hana í; og yfir fríða og tigulega andlitið hennar breiddist bjart
°2 fagurt ánægjubros, er hún gekk fram úr baðstofunni til
sækja kaffi að hressa Gróu á.
Um kvöldið fæddist Vigdísi stór og hraustlegur sonur. Ekki
stóð á fötum piltsins, né öðru, sem með þurfti, Björg hafði
hugsað fyrir því öllu og bar það nú fram. Vigdísi heilsaðist