Eimreiðin - 01.04.1927, Qupperneq 52

148
ÚR FERÐABÓK HOOKERS
EIMRE1£>iN
naumast efni á að bragða kjöt. Hann hafði um þetta ley*1
lagt net sín í fyrsta sinni, og var í þeim einn silungur, þegar
vitjað var, en mesti veiðitíminn er kringum 29. júlí. Prestur
varð að skilja við gesti sína um hádegi, af því að hann átti
að prédika fyrir biskupi í Reykjavík á mánudagsmorgun, en
hét því að koma aftur daginn eftir, ef hann gæti. En litla
von höfðu þeir Hooker um að hann kæmi svo snemma, þvl
að hann reiddi undir sér tvær stórar kistur með tólg, ull og
sokkum, til að verzla með í Reykjavík.
Þeir lágu nú um kyrt daginn eftir í tjöldum sínum í lát-
lausu regni, en þriðjudagsmorgun birti til, svo að þeir sáu tu
fjalla og út yfir vatnið, og fanst mikið um. Meðan þeir voru
að litast um, kom prestur. Hann hafði komið heim seint uni
nóttina, eftir tveggja daga reið í rigningunni, og hafði ekkj
fataskifti þann tíma allan, ekki einu sinni meðan hann flutti
ræðu sína fyrir biskupi. Síðar um daginn fylgdi hann þeim
Hooker til Þingvalla, og var einnig sonur prestsins á ÞinS'
völlum í þeirri för. Vegur var ógreiðfær og sóttist þeim seint.
Einkum var leiðin niður í Almannagjá stórgrýtt og erfið; Þar
var öllu sprett af hestunum, jafnvel hnökkum, og borið niður.
Niðri í gjánni lét Hooker tjalda og skildi þar eftir farangui"
sinn og fylgdarmenn tvo, en sjálfur fór hann með hinum
heim á prestssetrið. Traðir lágu heim að bænum og lágar
steinhleðslur utan með, en falleg horn af hreindýri voru fest
utan á eitt húsið. Prestur r) stóð úti á hlaði með konu sinni
og mörgu heimafólki, ,og reykti úr pípu. Annars segir Hooker,
að fátítt sé að sjá Islendinga reykja nema í Reykjavík, þar
sem Danir taki aldrei pípuna út úr sér og aðrir taka upp
siðinn eftir þeim. Eigi var prestur neitt betur til fara en
bændur gerðust. Hann bar bláa húfu á höfði, eins og siður
var til, og féll hár hans, mikið og hvítt, undan henni á herðar
niður. Bær hans var góður og rúmbetri en víðast annars
staðar. Hooker lýsir nú bæjagerð íslendinga, og er mynC1
með til skýringar. Þar segir meðal annars, að bæir sé tíðast
óþiljaðir með moldargólfi, og oft ekki annað í rúmunum en
marhálmsbingur með þrem eða fjórum vaðrnálsrekkjuvoðum
ofan á. Glergluggar eru fátíðir, en litlir skjágluggar eru 1
þaki eða veggjum, og heldur skuggsýnt inni, enda ekki siður
að hafa slíka glugga nema í einu herbergi eða tveimur. Ljórar
tíðkast aðeins á beztu bæjum, en víðast verður reykurinn að
fara út um dyrnar, og ekkert loft kemst inn nema um þz£T'
Sonur gamla prestsins fylgdi Hooker út um vellina, °S
1) Síra Páll Þorláksson var þá prestur á Þingvöllum, bróðir síra ]°1,s
á Bægisá.