Eimreiðin - 01.07.1929, Síða 48
232
REVKJAVÍKURSTÚLKAN
EIMREIÐIN
Við þá menn, sem eiga sér ekki ættarnafn, munduð þér
fyrst um sinn verða að leggja það á yður að segja bæði
nöfnin. Vér mundum ekki fara að dæmi Dana, Svía og Þjóð-
verja, að ávarpa menn í þriðju persónu. Vér mundum tala að
íslenzkum hætti í annari persónu — sama og Frakkar gera
og Englendingar. Búðarstúlkan okkar mundi þá ekki lengur
segja: Hvað var það? Hún mundi segja á hreinni og kurteis-
legri íslenzku: Hvers óskið þér, herra?
Og ég er alveg viss um, að næstu umbætur yðar verða
þær, að fara að vanda mál yðar. Þér munduð ekki geta
sagt: »Herra ]ón Bjarnason var að segja mér frá, að það
hefði verið svo andskoti gaman í gær«. Þér munduð sleppa
blótsyrðinu. Svona litar kurteisin frá sér. Og hvað gerðuð
þér, þegar þér sleptuð því? Þér sýnduð hóflæti í tjáning, hóf-
læti, sem litar aftur frá sér um annað orðaval í málinu, og
svona koll af kolli. Ég held að þetta sé betri uppástunga heldur
en kom frá einum fræðimanni vorum um að láta einn mann
blóta fyrir alla þjóðina. Það yrði víst ljóta formælingin. Því
að sem stendur blótar þjóðin nóg fyrir allan heiminn.
En svo ég gefi yður ekki í skyn, að þér séuð kvödd hér
fram fyrir strangan skólameistara, ætla ég að enda einmitt
þar, sem þér eigið að byrja.
Og nú kemur ástarjátning mín til Reykjavíkurstúlkunnar.
Mér þykir vænt um hana, ég ann henni, af því að ég held,
að hún sé bezti samherji þeirra manna, sem viija koma
íslandi undir alþjóðlega siðmenning, til þess að hin verð-
mæta menning vor fái að njóta sín.
Guðmundur Kamban.