Eimreiðin - 01.07.1929, Page 173
ElMREIÐIN
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
357
—-----------Ég ítrekaði það við Asim, hvort ég mætti ekki
fara út í borgina og verzla. Ég benti honum á, að með
frví gæti ég fylgst með í því, hvort þjónarnir prettuðu okkur
1 viðskiftum. En hann sat fastur við sinn keip.
~~ Qift kona af góðu fólki fer aldrei í búðir, það gera
Wónarnir. — Ég gat ekkert við þessu sagt.
Smámsaman hafði Asim tekið upp aftur að fullu siði og
Venjur þjóðar sinnar. Þjóðbúning sinn hafði hann tekið upp,
°9 við máltíðirnar gleymdi hann oft að nota hníf og gaffal,
en borðaði með fingrunum. Ég var hrædd og vildi ekki reita
^nn til reiði. Hann átti allskostar við mig, hann ættarhöfð-
ln9inn, en ég aðeins vanmáttug kona.
Eg leitaði loks til gömlu konunnar, móður Asims, sem var
9óð. Hún lofaði, að ég skyldi fá að fara út með sér við
f®kifærj_ £n ehki jét hún Asim vita um það loforð.
^vo kom hún einn morguninn og sótti mig. Við gengum
Utn göturnar, meðfram hverri röðinni á fætur annari af löng-
Utn, lágum leirveggjum, því nær gluggalausum. Eina tilbreyt-
ln9m voru hliðin, mjó og rammbyggileg. Djúp renna lá eftir
^"ðri götunni. Hafði hún smámsaman fylst af óþverra frá
s°rpleiðslum húsanna, og varð að gæta vel að sér að sökkva
el<ki í daunilla eðjuna. Heilir haugar af sorpi stóðu víða á
rennubörmunum.
Ovíða sáust hús í Norðurálfu-sfíl. Helzt voru það hús
etnbættismanna, eða þá Norðurálfumanna, sem höfðu bygt
er. °9 þar í sameiningu á leigulóðum.
^ götunum voru því nær eingöngu karlmenn. Þeir reikuðu
Uln aógerðarlausir eða stóðu í hópum og töluðu saman. Ein-
sleka sinnum mættum við konu, vandlega hulinni blæju, í
; 9d með þjónum sínum. Þá mættum við einusinni konum,
_ andi á ösnum. Þær reiddu börnin með sér, en þjónar
keyrðu
H
þar. Á
hó
asnana sporum með miklum hávaða og gauragangi.
0Purinn var á leið til Gadichana-torgsins og staðnæmdist
torgi þessu var hávaði mikill og Iæti. Menn stóðu í
a°PUl^ °9 voru háværir mjög. Mergjuð blótsyrði hrutu þeim
v°rum, enda er Kabul fræg um öll Austurlönd fyrir hug-
- Semi borgarbúa á blót og formælingar. Standa engir þeim
sPorði í ljótum munnsöfnuði. Ég hægði á mér af forvitni,