Eimreiðin - 01.07.1929, Side 164
348
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
EIMREIÐIN
tekið að bjóða til brúðkaupsins. Sex konur eru sendar út af
örkinni til þess að bjóða ættingjum og vinum til veizlunnar,
sem stendur í átta daga. Brúðgumanum er reist hásæti í
stærsta herberginu í húsinu. Þar verður hann að taka sæti
og leika hlutverk konungs að fornum sið. Nú hefjast ýmis-
konar skrípalæti og sum æði klúr, hirðráð er valið og þinS
haldið. Sumir skrifta syndir sínar og eru dæmdir í hegningu,
eða þeim er skipað að kaupa einhverjar vörur í búðunum, og
það er þyngsta hegningin, því það þykir hin mesta háðung,
að tiginn karlmaður kaupi vörur eða beri bögla. Til þess eru
ávalt notaðir þjónar. A þriðja degi veizlunnar kemur >mullahn<
(presturinn). Ur pússi sínum tekur hann rauðan lit og málar
með honum hægri handar lófann á sér. Þannig undirbúinn
segir hann upp hjónabandsskilmálana og framkvæmir þær
athafnir aðrar, sem honum ber. A meðan kveður við hljóð-
færasláttur, bæði í híbýlum karlmannanna og kvennanna.
Að vísu fór ekki afganska brúðkaupið mitt fram eíns og
hér er lýst, því ég hafði ekki ennþá tekið Múhameðstrú, og
hátíðahöldin í Kabul voru eiginlega ekki annað en viðbót við
brúðkaup okkar í Berlín. Annars tíðkast sá siður í brúðkaup-
um þarna að skemta sér með danzi, en þó þannig, að karl-
mennirnir danza saman og konur saman. Danzar þeir, sem
tíðkast í kvennabúrunum, eru bæði klúrir og kýmilegir.
A þriðja degi, eða með öðrum orðum þegar »mullahn4
kemur til sögunnar, er tekið að búa herbergi brúðhjónanna.
Hvítt lak er breitt yfir undirdýnuna. Því næst halda nýgifl^
hjónin í skrúðgöngu að dyrum svefnherbergisins, og fara nu
fram allskonar fáránlegar athafnir. Brúðhjónin fara inn, og er
dyrunum lokað hátíðlega á eftir þeim. Tvær aldraðar frænkur
fylgja brúðhjónunum inn í herbergið. Venjulegast er brúðurin
kornung, varla komin af barnsaldri, hversu gamall sem brúð-
guminn kann að vera. Gömlu konurnar hugga hana og hjálp3
henni. Sjálf hefur hún enga hugmynd um, hvað það er að
vera brúður, að verða kona. . . .
Eftir að konurnar hafa verið þarna sem vitni, draga þmr
lakið af dýnunni og fara með það út til gestanna. Hróðugaf
sýna þær það nú öllum veizlugestunum, sem blóðuga sönnun
þess, að brúðurin hafi verið hrein mey. En hefði hún ekki