Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 195
EIMREIÐIN
SONAHEFNDIN
379
lagið svo skýrt fyrir mér, að það var eins og það hefði
Serst í gær.
°S nú kemur sagan.
Við vorum tveir piltar á heimleið úr skóia. Félagi minn
Agnar — röskleika piltur, en óharðnaður eins og ég var,
því við vorum báðir innan við tvítugt.
Þetta var í vikunni fyrir jólin. Við komum að Fögruhlíð
Um miðmunda dags. Sá bær stendur næst heiðinni að vestan,
°9 þaðan lá vegurinn á heiðina. Er hún talin fimm stunda
Sangur bygða á milli í góðu færi.
Veðri var þannig farið um daginn, að dimt var í lofti, og
9ekk á með éljum, en þó vel ratljóst, því það rifaði í loft
°öru hvoru. En til sjávarins voru veðurdunur að heyra.
Við hittum bónda við fjárhús á túninu og spurðum hann,
*!Vori hann gæti lánað okkur fylgdarmann upp á háheiðina.
E9 hafði farið yfir hana áður og mundi, að vörður voru
hlaðnar yfir aðalheiðina, og treysti mér að rata eftir þeim.
Bóndi var seinn til svars, en sagði svo og var nokkuð
fastmaeltur:
~~ Eg tel það mestu fásinnu fyrir tvo unglinga að leggja
a heiðina í þessu útliti, og bráðum tekur að rökkva. Loft-
v°9in stendur illa, og hann getur á hverri stundu skollið á
með blindbyl. Og heiðin hérna hefur hlaðið röskvari mönnum
en þið sýnist vera, í byl og náttmyrkri. Vkkur er velkomið
vera í nótt. Máske verður betra á morgun.
Eg held, að okkur hafi runnið í skap. Okkur fanst hann
9era lítið úr okkur, en vorum viðkvæmir í þá daga, ef einhver
sfaðist um karlmensku okkar.
Agnar svaraði heldur hvatskeytslega: — Það kemur ekki
nokkurra mála, að við förum að setjast að um miðjan dag
1 björtu veðri. Við reynum þá að leggja á heiðina fylgdar-
•aust.
^óndi leit brúnaþungur til Agnars og svaraði svo:
. ~~ Nú göngum við heim, og þið fáið ykkur einhverja hress-
'n9u á meðan fylgdarmaðurinn er að búa sig, því fylgdarlaust
ég engan leggja á heiðina eins og útlitið er núna.
þökkuðum boðið. Síðan gengum við heim.