Eimreiðin - 01.07.1929, Síða 64

EIMREIÐIN
Frú Rut.
Smásaga eftir Soffíu Ingvarsdóttur.
Frú Rut sat hjá glugganum við
saumaborðið. Hún saumaði nokkur
löng spor í ljósbláan silkivasaklút,
stakk síðan saumunum niður í sauma-
körfuna, settist við píanóið, sló nokkra
takta úr einhverju, sem hún mundi
ekki, hvað hét, stóð upp aftur og
gekk út að glugganum. Hún beit
vörunum óánægjulega saman. Veðrið
var grátt og Ieiðinlegt, bezta kunn-
ingjakonan móðguð, og maðurinn
hennar, hann var náttúrlega úti að
Soffía Ingvarsdóttir. vinna. Hún settist í sóffann, greip
langfættu tuskubrúðuna og tók að
fitla við hárið á henni. — Það var drepið laust á dyr. Frú
Rut rétti sig upp í sætinu og beið þess, að barið væri aftur.
Þá brosti hún ofurlítið. Hún opnaði dyrnar. Fyrir utan stóð
Steinar. Hann hneigði sig djúpt og spurði, hvort hann gerði
frúnni ónæði, sér hefði dottið í hug að lána henni nýútkomna
bók. Frú Rut leit á höfundinn og titilinn, þakkaði Steinari
hugulsemina og bauð honum inn.
Þau settust gegnt hvort öðru og kveiktu sér í vindlingum.
»Nokkuð að frétta?« spurði frúin brosandi; augu þeirra
mættust. Frú Rut Ieit undan. Tillit hans var lengra og opnara
en nokkru sinni fyr. Hann flýtti sér að segja eitthvað, eins
og til að eyða snöggum áhrifum. Frú Rut leit á hann; í fasl
hans lá órólegur hljóðleiki; hún varaðist að líta í augu hans,
en sá að andlitsdrættir hans voru leystir upp í alvarlegan
innileik. Ósjálfrátt brosti hún, og jafnskjótt fann hún eitthvað
löfrandi nálgast, koma nær, leggjast í loftið á milli þeirra,