Eimreiðin - 01.07.1929, Qupperneq 172

356
FLÓTTINN UR KVENNABÚRINU
eimreiðin
var fljótt að bakast, og ég verð að játa, að þetta var eini
rétturinn í Afganistan, sem mér féll vel. Því ég varð fljótt
leið á sauðakjötinu eða hænsnakjötinu með hrísgrjónunum,
sem annars var aðalrétturinn, þegar eitthvað var við haft.
Annars eru Afganar mjög gestrisnir og spara ekki í neinu
við gesti sína. En þetta nær ekki út fyrir þröskuld hússins.
Þannig kom það eitt sinn fyrir, að eftir að Afgani einn hafði
veitt vel gesti sínum og fylgt honum hátíðlega til dyra, þá
lét hann þjóna sína og bræður ræna þennan góðvin sinn á
götunni.
Hörmulegust var meðferðin á börnunum. Þau eru aldrei
ávörpuð með nafni, eins og í Evrópu, heldur með hinum fárán-
legustu auknefnum eins og >hr. Dísæfur*, »hr. Dlómknappur4,
»fröken Táralind* og öðrum þvílíkum, sem koma oftast ærið
í bága við framkomu þeirra. Blót og ragn viðhöfðu þau við
hvert hugsanlegt tækifæri.
í Afganistan eru engar skýrslur gerðar um fædda, dána o2
þessháttar, af hálfu hins opinbera. Enginn vissi því um aldur
barnanna. En því var fagnað með veizlu er drengur fæddisf.
en ekki, ef barnið var stúlka.
Ekki má baða ungbörn. í þess stað er barnið smurt með
þrárri sauðatólg. Síðan er það vafið í ótal linda úr grófgerðu
efni. Þegar barnið óhreinkar sig, þá er það þurkað, og þar
við látið sitja, því það er stranglega bannað að þvo ungböm-
Fjörutíu dagar verða að líða frá fæðingunni þangað til móðir
og barn mega þvo sér úr vatni — og jafnvel þá verður Þa^
að gerast mjög varlega.
Eftir þetta má móðirin fara að klæðast. Þegar hún er ról-
fær orðin, er það skylda hennar að heimsækja alla vini síua
og ættingja. Heimsóknin hefst snemma að morgni, og vill*
hún ekki vanrækja þessa skyldu sína í neinu, má hún ekki
koma heim aftur fyr en að kvöldi hins þriðja dags. Þetta er
hinn versti þrældómur fyrir veslings móðurina. Annars varð
ég aldrei vör við, að konum, nýstöðnum upp af sæng, vaeri
sýnd nokkur nærgætni. Enn má geta þess, að mæðurnar hafa
börn sín á brjósti þangað til þau eru orðin hálfs þriðja ars.
Ég lét undrun mína í ljós yfir því, hvernig mæðurnar 2æ^u
afborið þetta, en menn gerðu ekki annað en hlæja að mer-