Eimreiðin - 01.10.1956, Side 67

TT •• 1 'lc*
Ivo kvæoi
eftir Pál H. Jónsson.
Sonnetta
Nú veit ég, hvað það var, sem lieitt ég þrdði
vorlangar ncetur, erilsama daga
i sumar — og ég veit, hvað var til baga
og valdið hefur öllu minu ráði:
Haustið ég þrdði; haust í rauðum feldi,
hljóðldta daga, milda nccturskugga,
laufvindaþyt við lítinn stofuglugga,
lágróma nið d stjörnubjörtu kveldi.
Við hdlfan mána bregður bjarma d ský,
og brotnum geisla slœr d lygnan hyl,
og norðurljós i heiði hér og þar.
Og Ijós i glugga logar enn d ný
og lítið kvccði verður aftur til
og gott að lifa eins og dður var.
Þrjár vísur
Mikil er von þín, kona,
það kvöld, er þú búin bíður
d bak við ólœstar dyr
og hlustar d lijarta þitt. bifast
heitara af gleði en fyr.
Mikil er von þin, kona.