Eimreiðin - 01.09.1968, Blaðsíða 62

208
ElMRElÐlN
svo fara, að þú þurfir við allrar
karlmennsku þinnar.
Glámur: Þó munum við nú kaupa
þessu. En hafa vil eg jafnan kjöt
feitt og hrossaslátur til matar.
Þórhallur: Eigi hæfir það vel góð-
um mönnum og þó sízt, er fasta
hefst.
Glámur: Mörg hindurvitni hafið
þið, er eg sé til engis koma.
Ferst mönnum í engu betur síð-
an sá háttur var upp tekinn.
Þórhallur: Ekki er það þó krist-
inna manna háttur, og er það
tröllum einurn ætlandi, að hlíta
ekki slíkum siðum.
Glámur: Stórum þykir mér þá hafi
verið betri siður, er menn voru
heiðnir kallaðir og fóru ekki
með slíkt, og vil eg víst hafa mat
minn þá daga sem áður.
Þórhallur: Svo kann að verða, sem
þú krefur til, en eigi þykir mér
giftusamlega við horfa, ef svo fer
fram, sem nú er um rætt. En
förum nú á fund Skafta og
þeirra félaga. (Þeir fara.)
II. ÞÁTTUR
Skálinn á Bjargi. Eldur er á arni.
Ásmundur hærulangur situr við
eldinn. Ásdis situr skammt frá og
spmtiur á snældu.
Ásnvyndur (raular):
Hef eg lönd og fjöld frænda
flýt, en hitt er nýjast.
Kröpp eru kaup, ef hrepp eg
Kaldbak en eg læt akra.
Ásdis: Ömurleg var landganga Ön-
undar á Ströndum norður og
ólíkt farið en landnámi Ingi-
mundar langafa míns, sem valið
gat úr góðhéruðum hér í Húna-
þingi, og er fáurn hent að etja
kapp eða metnað við Vatnsdæli.
Ásmundur: Satt er það að vísu, að
Önundur kom því nær að al-
byggðu landi og átti þess ekki
kost að velja sér búsetu eftir
beztum landsnytjum, en þó er
rekasælt um víkur og nes norð-
ur þar, og fiskisælt er við Fló-
ann. En því kom Önundur svo
seint út, að hann stóð manna
lengst móti ofríki konungs og
barðist við hann til úrslita.
Ásdis: Einsýnt er, að Önund hefur
mjög skort giftu til jafns við
skörungsskap og karlmennsku.
Aftur naut Ingimundur bæði
forsjár og hamingju til að ná
vináttu konungs, meðan þess var
kostur.
Ásmundur: Göfugur maður var
Ingimundur bóndi og forvitri,
en trauðla verður það talinn
skörungsskapur að ganga til liðs
við konung, þegar höfðingjar
bundust samtökum til að verja
óðul sín og eigur.
Ásdís: Hvað stoðar góður tilgang-
ur, ef vald og orka eru ekki jafn-
framt fyrir hendi? Væri vel, ef
betur erfðust í ættum vorum fé-
sæld og forsjáni, en óstýrlæti og
ofurkapp, en nú ber nýrra við,
er Grettir gengur hér í skálann
og þó langt til dagseturs.
Grettir (kemur inn): Hlýrra er hér
við arineldinn en úti í norðan-
nepjunni.
Ásmundur: Hverju sætir, frændi,