Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Blaðsíða 5

við Island talinn af fiskifræðingum vera sígilt dæmi um
ofveiddan fiskistofn, ásamt skarkola og lúðustofninum.
Fiskveiðihlé styrjaldaráranna bætti hér nokkuð úr skák,
en það var ekki fyrr en eftir að Faxaflóa og öðrum mikil-
vægum uppeldisstöðvum var lokað með reglugerð sjávar-
útvegsmálaráðuneytisins 1952, að endir var bimdinn á of-
veiði þessarra fiskitegunda og stofninn tók aftur að auk-
ast. 1 dag er það skoðun íslenzkra fiskifræðinga og niður-
staða nefndar Alþjóða hafrannsóknaráðsins, sem birt var
á s.l. ári, að fiskistofnar N-Atlantshafsins séu farnir að
láta á sjá vegna of mikillar veiði, og þá fyrst og fremst
þýðingarmesti bolfiskurinn, þorskurinn. Jón Jónsson for-
stjóri Hafrannsóknastofnunarinnar segir í grein í Ægi um
þetta atriði: x)
„Við okkur blasir þvi sú kalda staðreynd að meira er
tekið úr íslenzka þorskstofninum en hann virðist þola.
Við getum því ekld gert ráð fyrir því að auka heildar-
þorskveiðina frá því sem nú er.“
Bendir Jón á þá staðreynd, að æskilegt sé að dánar-
tala stofnsins fari ekki yfir 65%. Hins vegar var sú tala
komin upp í 70% á árunum 1960—1964. Jafnframt liggja
fyrir þær upplýsingar, að Islendingar taka einungis um
18 fiska af hverjum 100 óþroska, sem veiðast á Islands-
miðum. Hitt taka erlend veiðiskip, aðallega Bretar. Og
ef við lítum á önnur fiskimið þá er dæmið um síldveið-
arnar í Norðursjónum á síðustu árum glöggt vitni um.
að meira er gengið á fiskistofn en góðu hófi gegnir. Árið
1965 voru veidd þar alls 1.3 millj. tonna, en aflinn hefur
farið mjög minnkandi síðan. Er það skoðun fiskifræð-
inga, að ekki megi veiða þar meir en 7—800 þús. tonn
árlega, ef mn alvarlega rányrkju eigi ekki að vera að
ræða, sem hafa muni áhrif á síldveiðar í Norðursjónum
í framtiðinni.
Þær leiðir, sem við Islendingar höfum farið til þess
i) 4. tbl. 1966.
Tímarit lögfræðinga
O
O