Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Qupperneq 67

unar því, að hún gæti tekið upp starf að nýju. Sá dráttur,
sem hafi orðið á þvi að hennar hálfu, að afhenda stefnda
áframhaldandi læknisvottorð, eða það sem dagsett var 10.
júlí, þótti ekki eins og á stóð vera slik vanefnd á starfs-
samningi aðila, að það hafi heimilað stefnda að segja
stefnanda upp starfi fyrirvaralaust.
Varakrafa þessi var þvi tekin til greina, en þó lækkuð
nokkuð af ástæðum sem hér skipta ekki máli.
Af því er síðari þátt málsins varðaði, byggði stefnandi
kröfu sína á því, að hún hefði verið valin til frekari
reynslu til þularstarfsins. Sá reynslutími hafi verið tveir
mánuðir og hafi hún alls starfað að því starfi i 200,5 klst.
Starfið hafi verið innt af hendi utan þáverandi starfs-
tíma hennar hjá stefnda. Taldi stefnandi sig eiga rétt á
sérstakri greiðslu fyrir starf þetta, svo sem reglugerðir
um vinnutíma opinberra starfsmanna segði til um, svo
og með tilliti til venju hérlendis, um að umsækjendur fái
kaup fyrir starf sitt á reynslutíma.
Fjárhæð aðalkröfunnar var miðuð við tímakaup þula
hjá stefnda, þ. e. 60,95 fyrir eftirvinnu og kr. 81,27 fyrir
næturvinnu.
Stefndi krafðist hér sýknu á þeim forsendum, að stefn-
andi hafi verið að kynnast nýju starfi, að eigin ósk, í þeim
tilgangi að hljóta ráðningu til starfans, ef hún hefði reynzt
bezt hæf til þess af umsækjendum. Henni hafi aldrei verið
lofað kaupi og hún hefði mátt vita, að engra launa var
von, enda hafi hún ekki sett fram slíka kröfu, fyrr en
eftir að önnur hafði hlotið ráðningu til starfans. Stefn-
andi hafi algjörlega sjálf ráðið, hve lengi hún sýslaði við
þularstarf dag hvern. Hún hafi aldrei verið ein að þessu
starfi, heldur jafnan undir eftirliti og ábyrgð einhvers af
þulum stefnda, sem nærstaddur hafi verið og þá verið á
fullum launum. Hér hafi ekki verið um að ræða reynslu-
tíma.
Til vara krafðizt stefndi lækkunar, þar sem útreikn-
ingur stefnanda á launum fyrir þularstarfið fengi ekki
Tímarit lögfræðinga
65