Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Blaðsíða 59

leiða í ljós með hvaða hætti fyrrgreindir pakkar hefðu
horfið.
Stefnandi hafði orðið að bæta farmsendanda skaðann
af þeim þrem pökkum, sem eigi komust til skiia. Nam
sú fjárhæð kr. 20,548,00 eða verðmæti tóbakspakkanna
og var það stefnufjárhæðin í málinu.
Stefnandi taldi, að stefndi væri skaðabótaskyldur gagn-
vart vátryggðum, Verzlunarsambandinu h.f., vegna ofan-
greinds atviks og þar sem félagið hefði bætt vátryggðum
skaðann, þá hefði stefnandi öðlast rétt vátryggðs á hend-
ur stefnanda skv. ákvæðum 25. gr. laga nr. 20/1954 um
vátryggingarsamninga.
Stefnandi reisti skaðabótakröfu sína á þeirri reglu ís-
lenzks réttar, að farmflytjandi ábyrgðist farminn frá því,
að hann tæki við honum og þar til hann skilaði honum í
hendur viðtakenda, og nái þessi ábyrgð til þess, ef farm-
urinn færist, spillist eða glatist. Hélt stefnandi því fram,
að farmflytjandi bæri tvímælalaust ábyrgð á þvi að pakk-
arnir hefðu ekki komið til skila.
Stefndi reisti sýknukröfu sína á því, að í hinum prent-
uðu skilmálum í fylgibréfi hans hafi hann firrt sig allri
ábyrgð á tjóninu. Farmsendandi, Verzlunarsambandið
h.f., hafi engan fyrirvara gert um það, að hann samþykkti
ekki þessa ábyrgðarleysisyfirlýsingu stefnda á fvlgibréf-
jnu, en það hljóti að skoðast sem samþykki farmsendanda
á yfirlýsingunni. Við þetta samþykki hafi farmflytjandi
verið bundinn og geti stefndi í þessu máli ekki öðlast
meiri rétt á hendur stefnda, heldur en farmsendandi átti.
Benti stefndi á það sérstaklega í þessu sambandi, að yfir-
lýsingin sé prentuð á framlhlið fylgibréfsins, ofarlega, á
áberandi stað, og þar að auki innrömmuð til ábendingar.
1 öðru lagi kvaðst stefndi styðja sýknukröfu sína við
2. ml. 1. mgr. 25. gr. laga nr. 20/1954.
Taldi stefndi, að stefnandi hefði engar sönnur fært á
það, að umræddu tjóni hafi verið valdið af að minnsta
kosti stórkostlegu gáleysi, enda hefði hann hvorki leitt
Tímarit lögfræðinga
57