Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Blaðsíða 68

staðizt. Benti stefndi á, að stefnandi reiknaði sér kaup
fullgildra þula. Ef stefnandi teldist eiga rétt á einhverju
kaupi gæti það aldrei orðið nema brot af því sem krafizt
væri. I annan stað hlyti og að koma til frádráttar kaupi
fyrir þularstarfið að því leyti, sem stefnandi hafi unnið
við þau störf í skyldutíma sínum, sem starfsmaður
stefnda, eða á tímabilinu frá kl. 9 til 17.
Um þennan lið segir svo i forsendum dómsins, að
stefnandi hafi verið valin af stefnda til að inna af þular-
störf til frekari reynslu vegna væntanlegrar ráðningu
þular, og hafi það starf að mestu leyti verið unnið fyrir
utan hinn fastráðna starfstíma hennar hjá stefnda. Yrði
því að telja, að stefnanda hafi borið þóknun fyrir störf
þessi, enda hafi stefndi engan fyrirvara gert um það, að
þau skyldu vinnast endurgjaldslaust. Við ákvörðun um
þóknun var haft í huga að hér var um æfingar — og
reynslustarf að ræða, stefnandi starfaði að þeim að mestu
leyti undir eftirliti þula, og hluti starfsins var unninn i
hinum fasta starfstíma hennar hjá stefnda, sem hún fékk
greidd full laun fyrir. Að þessu öllu athuguðu og með
hliðsjón af launum stefnanda og launum og starfsregl-
um þula þótti þóknun til hennar fyrir þularstörfin hæfi-
lega ákveðin kr. 5,000,00.
Samkvæmt þessari niðurstöðu dómsins var stefndi, þ. e.
vinnuveitandinn, dæmdur til að greiða stefnanda kr.
20,758,60 ásamt vöxtum og málskostnaði.
Bæjarþingsd. Uppkv. 19. febrúar 1965.
66
Timarit lögfræðinga