Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 8

g
6
aður sá eða aðgerðaleysi, sem hann er borinn, varði refs-
ingu að landslögum eða þjóðarétti á þeim tíma, er máli
skiptir. Eigi má heldur dæma hann til þyngri refsingar
en þeirrar, sem að lögum var leyfð, þegar verknaðurinn
var framinn.
12. grein.
Eigi má eftir geðþótta raska heimilisfriði nokkurs
manns hnýsast í einkamál hans eða bréf, vanvirða hann
eða spilla mannorði hans. Ber hverjum manni lagavernd
gagnvart slíkum afskiptum eða árásum.
13. grein.
1) Frjálsir skulu menn vera ferða sinna og dvalar inn-
an landamæra hvers ríkis.
2) Rétt skal mönnum vera að fara af landi burt, hvort
sem er af sínu landi eða öðru, og eiga afturkvæmt tii
heimalands síns.
14. grein.
1) Rétt skal mönnum vera að leita og njóta griðlands
erlendis gegn ofsóknum.
2) Enginn má þó skírskota til slíkra réttinda, sem lög-
sóttur er með réttu fyrir ópólitísk afbrot eða atferli, er
brýtur í bága við markmið og grundvallarreglur Samein-
uðu þjóðanna.
15. grein
1) Allir menn hafa rétt til ríkisfangs.
2) Engan mann má eftir geðþótta svipta ríkisfangi
né rétti til þess að skipta um ríkisfang.
16. grein.
1) Konum og körlum, sem hafa aldur til þess að lögum,
skal heimilt að stofna til hjúskapar og fjölskyldu, án
tillits til kynþáttar, þjóðernis eða trúarbragða. Þau skulu