Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 65

hafi komið og væri því stefnendum heimilt að rifta kaup-
unum, enda hafi þeim með öllu verið ókunnugt um
ágreining stefnda, og stefndu D. og E.
Kröfur stefnenda á hendur stefndu D. og E. voru á
því reistar, að þeir hafi gerzt sekir um ólögmæta sjálf-
töku með því að taka bátinn og beri þeim því að bæta
stefnendum allt það tjón, sem þeir hafi orðið fvrir af
þeim sökum.
Sýknukrafa stefnda C. var á því byggð, að hann hafi
haft eignarheimild að bátnum og hafi honum þvi verið
heimilt að ráðstafa honum til stefnanda og geti hann þvi
enga ábyrgð borið á hinni ólögmætu töku þeirra stefndu
D. og E. Var því haldið fram, að samskipti stefnda C. og
stefndu D. og E. skiptu ekki máli. Þeir D. og E. hafi ekki
rift kaupum C. að bátnum og ef þeir hafi átt einhverja
kröfu á hendur C. þá væri þar aðeins um fjárkröfu að
ræða, sem engu skipti um ráðstöfunarrétt hans á bátnum.
Var því jafnframt haldið fram, að hin ólögmæta taka
þeirra stefndu D. og E. á bátnum skapi engan grundvöll
fyrir riftunarkröfu stefnanda á hendur stefnda C.
Sýknukrafa stefndu D. og E. var á því reist, að gildur
samningur milli þeirra C. hafi aldrei stofnast, þar sem sú
forsenda, að andvirði bátsins væri greitt, hafi brostið. Var
því haldið fram, að stefndi C. hafi því ekki verið réít
kominn að afsalinu fyrir bátnum og geti stefnendur því
ekki bvggt neinn rétt á því afsali.
Um bótaskyldu segir svo í forsendum dómsins, að með
hinni ólögmætu töku sinni á bátnum úr vörzlum stefn-
enda hafi þeir stefndu D. og E. bakað sér fébótaábyrgð
gagnvart stefnendum á því tjóni, sem þeir urðu fyrir af
þeim sökum. Einnig væri C. bótaskyldur gagnvart stefn-
endum, þar sem telja yrði, að honum hefði mátt vera
Ijóst, þegar hann seldi stefnendum bátinn, að slíkur
ágreiningur væri um heimild hans að bátnum, að það
skapaði vafa um rétt hans til að ráðstafa honum. Þótti
því rétt að heimila stefnendum að rifta kaupunum á bátn-
Tímarit lögfræðinga
125