Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 32
í Róm þann 4. nóvember 1950. öðlaðist samningur þessi
gildi árið 1954, ásamt viðbótarsamningi, sem siðar var
gerður við hinn upphaflega samning. Samningur þessi
hefur nú hlotið staðfestingu allra aðildarrikjanna, að
undanteknu Frakklandi og Svisslandi. Gerðist Island
fox-mlegur aðili að mannréttindasamningnimi, ásamt fyrr-
greindri viðbót þann 29. júni 1953.
Samningur þessi á að tryggja öllum borgurum aðildar-
í'íkjanna samskonar réttindi og fjallað er um í Mannrétt-
indayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna, og er hér ekki
ástæða til að rekja þau nánar en áður er gert. Þó má
geta þess, að í manm-éttindasáttmála Evi’ópuráðsins er
nokkrum frekari réttindum bætt við svo sem ákvæðum
um skjóta meðferð rnála, einkamála, sem opinberra, rétt-
ar til áfrýjunar mála o. s. frv. Rétt er og að geta þess,
að þau ríki, sem þannig hafa gerzt aðiljar að þessum
Evrópusamningi, hafa þar með skuldbundið sig hvej-t
gagnvart öðru til þess, að tryggja öllum einstaklingum
innan lögsögu sinnar öll þau réttindi, sem upp eru talin
í samningnum og alveg án tillits til þess, hvort um eigin
borgai-a eða borgara annaxra ríkja, eða ríkisfangslausa
menn er að ræða. A sama hátt getur hvert það riki, sem
gerzt hefur aðilji að samningnum, kært hin ríkin fyrir
hverskonar hrot gegn ákvæðum samningsins og það
jafnt þótt sá sem fyrir broti hefur orðið sé borgari þess
ríkis, sem kært er.
En það, sem gerir Mannréttindasamning Evrópuráðs-
ins einstakan í sinni röð i samskiptum ríkja, er hinsvegar
ekki eingöngu þetta heldur einnig hitt, að i samningnum
er í fyrsta skipti á alþjóðavettvangi viðurkenndur réttur
einstaklingsins til þess að kæra sitt eigið ríki fyrir brot
á mannréttindaákvæðum sáttmálans. Þess ber þó að geta.
að þessum rétti verður aðeins beitt gegn þeim aðildar-
ríkjum, sem sérstaklega hafa veðurkennt þennan rétt ein-
staklingsins. Af þeim þjóðum, sem fyrir sitt leyti hafa
viðurkennt þennan kærurétt einstaklings hafa nú alls 11
92
Tímarit lögfræðinga