Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 47

nema að undangenginni athugun, svo sem nánar segir
í VI. kafla laga nr. 53/1966. — Margsinnis hafa orðið
deilur á opinberum vettvangi um fréttaflutning í útvarpi,
tilhögun stjórnmálaumræðna þar og um upplestur á
forystugreinum dagblaðanna, sem öll styðja tiltekna
stjórnmálaflokka eins og kunnugt er. Minnir þetta á, að
hljóðvarp og sjónvarp eru orðin áhrifamikil fjölmiðlun-
artæki svo og á það, að vissar takmarkanir eru á tján-
ingarfrelsi i landi okkar. Stjórnarskráin er með þeim
hætti, að þessar takmarkanir mætti enn auka, án þess
gegn henni væri brotið. En hér er hvergi nærri auðvelt
um að bæta. Meðan til eru blöð, þar sem tiltölulega auð-
velt er að koma á framfæri skoðunum um flest mál,
kunnum við að vera sæmilega á vegi stödd. Þó er rétt
að veita ýmsum atriðum athygli; atriðum, er til þessa
hafa ekki leitt til vandamála, en gætu gert það. Hér má
til nefna frelsi til að afla frétta, því að nú gæti Alþingi
sjálfsagt bannað innflutning prentaðs máls, bannað að
hlusta á útvarp og sett aðrar hömlur á fréttaöflun.
Því er stundum haldið fram, að raunverulegt prenl-
frelsí ríki ekki, fyrr en allir eigi þess jafnan kost að
koma skoðunum sínum á framfæri á prenti og dreifa
hinu prentaða orði til almennings. Efnt hefur verið ný-
lega til opinberra mótmæla hér á landi og viðar og hafa
þau beinzt að stórblöðum, sem mótmælendur hafa talið,
að hefðu náð of miklum tökum á lesendum. Vissulega
er vandamál, hvernig tjáningarfrelsið verði eflt og vernd-
að, en líklega teljum við flest mestu skipta, að hið opin-
bera hindri ekki með beinu banni, að prentað mál komi
fyrir almenningssjónir. Hitt fær ekki samræmzt skoðunum
okkar, að það sé skilyrði prentfrelsis, að hið opinbera
skammti mönnum prentað mál til að tryggja jafnræði
einhverra striðandi aðila, þvi siður, að hið opinbera sé
skyldugt að sjá um útgáfu fyrir menn til að tryggja, að
allar skoðanir komizt á framfæri. Það er hka frelsi, sem
þarf að virða ,að menn megi sjálfir velja sér lesefni, og
Tímarit lögfræðinga
107