Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 30

mönnum eignarrétt að öllum hugverkum sínum, bæði á
sviði bókmennta, lista og iðnaðar.
Ég hefi nú rakið helztu ákvæði Mannréttindayfirlýs-
ingar Sameinuðu þjóðanna. Eins og ég gat um, hér að
framan, þá eru þó þau ríki, sem hana hafa samþykkt á
engan hátt lagalega við hana bundin. Allt frá árinu 1954
hefur þó verið að því unnið í Mannréttindanefnd Sam-
einuðu þjóðanna, að semja slíka sáttmála, sem séu laga-
lega bindandi fyrir aðildarríkin. Hefur nefnd þessi gert
tvö frumvörp að slíkum samþykktum. Fjallar annað
frumvarpið um pólitísk cg borgaraleg réttindi, en hitt
hagfræðileg, félagsleg og menningarleg réttindi. Það ligg-
ur í augum uppi, að samning frumvarpa um þessi efni,
hlýtur, að meira eða minna leyti, að snerta sjálft lýðræðis-
fyrirkomulagið og má því segja, að á miklu velti hvernig
orðalag slíkra frumvarpa sé. Með hliðsjón af því, hversu
margvíslegan skilning menn nú á dögum leggja í hug-
takið lýðræði, hlýtur að vera ljóst, hversu erfitt það er
í raun réttri að semja alþjóðasáttmála, um þessi efni,
sem meiri hluti Sameinuðu þjóðanna væri líklegur til að
samþykkja.
Af þessum ástæðum mátti hinsvegar gera ráð fyrir því,
að auðveldara kynni að reynast, að koma á slíku milli-
ríkja-samkomulagi meðal þjóða, sem áttu við sameigin-
legan pólitískan og menningarlegan arf að búa, að meira
eða minna leyti.
Það mun m. a. hafa verið af þessum ástæðum, sem
Evrópuráðið lét til sín taka á þessu sviði. Innan Evrópu-
ráðsins eru ríki með svipaða menningu og skoðanir á
mannréttindamálum. Litu Evrópuríkin svo á, að á meðan
ekki næðist alþjóða samkomulag um raunhæfa tryggingu
mannréttinda í heiminum, þá bæri nauðsvn til þess, að
aðildarríki Evrópuráðsins kæmu sér saman um lagalega
bindandi milliríkjasamning um vernd mannréttinda. Var
og gert ráð fvrir því, að auðveldara yrði, að ná sam-
komulagi á þessu sviði á meðal lýðræðisþjóða Evrópu, og
90
Tímarit lögfræðinga