Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Side 22
lagi, uppkast að yfirlýsingu og uppkast að mannréttinda-
skrá. Náði yfirlýsingin, eins og áður segir samþykki alls-
herjarþingsins árið 1948, en sjálf mannréttindaskráin er
enn í undirbúningi.
I sjálfum Sáttmála Sameinuðu þjóðanna eru mannrétí-
indi hinsvegar svo almennt orðið, að skiljanlegt var, aö
Sameinuðu þjóðirnar hefðu áhuga á því, að skilgreina
nánar í sérstakri samþykkt, eða yfirlýsingu, hver þau
mannréttindi væru, sem þjóðirnar yrðu að virða. Við
nánari umræður á Allsherjarþinginu í París kom líka í
ljós, að skoðanir hinna ýmsu aðildarríkja voru býsna
ólíkar að því, er hugmyndir manna um mannréttindi
varðaði. Einkum voru skoðanir Sovétríkjanna mjög ólíkar
skoðunum hinna vestrænu ríkja. Sérstaklega voru þó til-
lögur hinna vestrænu ríkja um alþjóðlegt eftirlit með því,
að mannréttindi yrðu virt og haldin mikill þyrnir í aug-
um Sovétríkjanna. Þessa afstaða Sovétríkjanna byggðist
á því, að það væri algert innanríkismál hvers sjálfstæðs
ríkis, á hvern hátt það verndaði mannréttindi, enda væri
það ein fvrsta skvlda hvers ríkis, að sjá svo um, að þau
væru í heiðri höfð. Sovétríkin voru því algeralega and-
stæð þeirri hugmynd, að koma bæri á alþjóðlegu eftirliti
með vernd mannréttinda og héldu því jafnframt fram,
að allt alþjóðlegt eftirlit væri ótvírætt brot á 2. gr. Sátt-
mála hinna Sameinuðu þjóða, 7. lið, þar sem segir, að
ekkert ákvæði sáttmálans heimili hinum þjóðunum að
skipta sér af málum, sem koma í aðalatriðum undir eigin
lögsögu ríkis eða skyldar meðlimi til að leggja slík mál
fyrir til lausnar samkvæmt sáttmálanum. Við þessa af-
stöðu hafa Sovétríkin haldið æ síðan, en tillaga Sovéti’íkj-
anna unx að lýsa því yfir, í eitt skipti fyrir öll, að frarn-
kvæmd ákvæða mannréttindayfirlýsingarinnar væri al-
gert innanríkismál livers ríkis var hinsvegar felld með
miklum meirihluta atkvæða á fimmta Allsherjarþingi
Sameinuðu þjóðanna, sem haldið var árið 1950.
A Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna í Pai’ís árið
82
Tímarit lögfræðinga