Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Blaðsíða 86
Stefndi lét sækja þing, en þingsókn féll síðar niður án
þess að varnir kæmu fram.'Var málið því dæmt eftir 118.
gr. laga nr. 85/1936.
1 niðurstöðu dómsins sagði svo: „Það athugist, að gjald-
dagi víxilsins var 20. desember 1964, en stefna í málinu
var birt 6. janúar 1968. Samkvæmt 1. mgr. 77. gr. laga
nr. 93/1933 hefði því víxillinn verið fyrndur. Nú er hins
vegar á það að líta, að löghald var gert út af hinum um-
stefnda víxli, og var það löghaldsmál tekið fyrir í fógeta-
réttinum 14. 12. 1967, eins og áður er minnzt á. Það er
skoðun dómarans, að fyrirtekt málsins í fógetaréttinum
megi öldungis jafna til þeirrar réttargerða, sem nefnd 1
mgr. 77. gr. f jallar um, sbr. C. Rasting í Den danske veksel-
og check-lovgivning, 1928, bls. 218, A. Helper í Veksel-
og checkloven bls. 261 og P. Lyngsö í Check- og veksel-
loven 1967, bls. 262. Ber því að líta svo á, að fyrirtekt
málsins i fógetarétti hafi slitið fyrningu/4 Dómur uppkv.
2. febrúar 1968.
Um afborgunarskilmála og eingnaréttarfyrirvara.
Fyrirtækið P. h.f. höfðaði mál gegn U. til greiðslu
skuldar að fjárhæð kr. 16,398,00 ásamt vöxtum og máls-
kostnaði. Enn fremur krafðizt stefnandi staðfestingar á
eignarréttarfyrirvara.
Stefnandi kvað umstefnda skuld annars vegar vera skv.
reikningi fyrir innskotsborð, sem stefnda hefði keypt hjá
stefnanda fyrir kr. 1360,00, og hins vegar samkvæmt
samningi um húsgagnakaup upphaflega að fjárhæð kr.
23,138,00. Stefnda hafi greitt kr. 3,600,00 við móttöku
húsgagnanna, en eftirstöðvarnar skyldi hún greiða með
kr. 1000,00 á mánuði, mánuðina janúar 1965, til ágúst
1966, kr. 538,00 í september 1966 og reikninginn að fjár-
hæð kr. 1360,00 í október 1966.
Stefnandi sagði síðan i stefnunni, að samkvæmt nefnd-
um samningi skyldu húsgögnin vera eign stefnanda unz
stefnda hefði staðið full skil á andvirði þeirra og var i
146
Timarit lögfræðinga