Tímarit lögfræðinga - 01.11.1978, Qupperneq 56

um úti á landi gerði sitt til að draga úr þeim mun, sem gæti virst í
fljótu bragði á réttarfari á höfuðborgarsvæðinu og utan þess.
Hallvarður sagði, að þessi aðstoð kæmi óbeint fram í auknum launa-
kostnaði og útlögðu fé. Rannsóknarlögreglan hefði til dæmis um 10.
október verið komin fram úr áætluðum málskostnaði. Stjórnvöld
legðu hins vegar áherslu á þessa aðstoð, og ljóst væri, að bæjarfógetar
og sýslumenn víða um land væru yfirhlaðnir störfum.
Hann lét þess getið, að nokkuð væri um það, að rannsóknarlögreglu-
menn utan af landi kæmu og heimsæktu rannsóknarlögreglu i'íkisins
til að kynnast vinnubrögðum hennar.
RANNSÓKNARLÖGREGLAN ÞEGAR OF FÁLIÐUÐ
Er rannsóknarlögreglustjóri var inntur eftir því, hvaða þörf hann
teldi á breytingum við embættið, taldi hann brýnast að taka réglugerð
stofnunarinnar til endurskoðunar. Þetta verk væri nauðsynlegt að
vinna fyrr en síðar.
Hann kvaðst álíta, að embættið væri of fáliðað, sérstaklega hvað
snerti rannsóknarlögreglumenn. Rannsókn umfangsmeiri mála bindi
iðulega um langan tíma fjölda rannsóknarlögreglumanna, og væri því
brýnt að fá fleiri að embættinu.
Aðspurður sagði rannsóknarlögreglustjóri, að engin sérstök vanda-
mál hefðu komið upp við það að koma embættinu á fót. Benti hann á,
að aðdragandi að lagasetningu um rannsóknarlögreglu ríkisins hefði
líka verið mun lengri en oft væri um lagasmíð. Umræða og undirbún-
ingur hefði ekki aðeins átt sér stað á því þingi, er samþykkti frum-
varpið. Réttarfarsnefndin, sem vann að gerð þess, hefði getað stuðst
við vinnu fyrri réttarfarsnefnda.
Myndir: Emilía Björnsdóttir og tæknideild Rannsóknarlögreglu
ríkisins.
150