Tímarit lögfræðinga - 01.12.1990, Qupperneq 16

Síðan er tekið fram í greinargerðinni, að fram hafi komið, að í heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu liggi drög að tillögum um tryggingasjóð sjúklinga, en
það mál muni ekki ná fram að ganga áþessu þingi, enda sé það mjög viðamikið. í
greinargerðinni kemur ennfremur fram eftirfarandi: „Með frumvarpinu, sem
hér er flutt, er farin sú millileið að ætlast er til að Tryggingastofnun ríkisins greiði
á sama hátt og hún bætir vinnuslys það tjón sem verður af læknisaðgerðum eða
mistökum við læknisaðgerðir. Hér er ekki um að ræða bætur samkvæmt
almennu skaðabótareglunni, sem geta orðið mjög háar, heldur bætur eins og
Tryggingastofnun ríkisins greiðir nú fyrir vinnuslys.“ Loks segir í greinargerð,
að reglum þessum sé ætlað að standa þangað til viðameira frumvarp um
tryggingasjóð sjúklinga verði tekið upp í almannatryggingalögin.
í athugasemdum með frumvarpinu er ekki frekar rökstutt hvers vegna
æskilegt var talið að veita sjúklingum sérstaka tryggingarvernd. Frekari rök
komu ekki heldur franr í umræðum á Alþingi, en aðallega var bent á erfiðleika á
að koma í höfn bótakröfum vegna mistaka lækna.9 Þegar þetta er ritað (í jan.
1990), hefur frumvarp það, sem vænst var frá heilbrigðis- og tryggingamálaráðu-
neytinu, ekki verið lagt fram.
3.2 Gildissvið sjúklingatryggingar
Lög nr. 74/1989 eru mjög fáorð. Aðeins 1. gr. laganna varðar sérstaklega
gildissvið sjúklingatryggingar. Með 1. gr. er nýjum staflið bætt við 29. gr. ATL,
en í þeirri lagagrein eru taldir upp þeir, sem eru slysatryggðir eftir lögunum. Hin
nýi stafliður (g) hljóðar svo:
„Sjúklingar sem eru til meðferðar á sjúkrastofnunum, sem starfa samkvæmt
lögum um heilbrigðisþjónustu, og heilsutjónið eða örorkan er vegna læknis-
aðgerða eða mistaka starfsfólks sem starfar á þessum stofnunum.“
Lög nr. 97/1990 um heilbrigðisþjónustu taka til hvers kyns heilsugæslu,
heilbrigðiseftirlits, lækningarannsókna, lækninga og hjúkrunar í sjúkrahúsum,
læknisfræðilegs endurhæfingarstarfs, tannlækninga og sjúkraflutninga. Sam-
kvæmt þessu takmarkast sjúklingatryggingin ekki við sjúklinga á opinberum
sjúkrastofnunum. Sjúklingar, sem bíða tjón vegna meðferðar hjá læknum,
tannlæknum, sjúkraþjálfurum og öðrum, er starfa sjálfstætt, geta átt bótarétt, ef
meðferð fer fram á sjúkrastofnun. Deila má um merkingu orðsins sjúkrastofn-
un, t.d. er ekki víst að læknir, tannlæknir eða sjúkraþjálfari, sem starfar einn á
stofu, verði talinn stofnun í merkingu laganna.
Eigi eru í lögunum nánari ákvæði um gildissvið sjúklingatryggingarinnar. Hún
er samkvæmt stöðu sinni í IV. kafla ATL slysatrygging!" Eftir hefðbundnum
9. Sjá Alþt. 1988 B, bls. 1586 o. áfr.
10. Um slysatryggingu samkvæmt lögum um almannatryggingar sjá Arnljótur Björnsson. bls.
111-136.
142