Tímarit lögfræðinga - 01.12.1990, Blaðsíða 39

leikjunum, gætu notið verndar heldur einnig leikurinn sem slíkur sem kvik-
mynda- eða myndverkf Iðulega er auðveldara að sýna fram á eftirlíkingu
skjámyndar heldur en forrits.
Síðar hófu rétthafar hugbúnaðar að yfirfæra þessi sjónarmið yfir á annars
konar hugbúnað og reyndu að fá staðfesta vernd yfir skjámyndum sem birtast
við keyrslu forrita af ýmsum toga.
Upp kom sú spurning hvort höfundaréttur að forriti nái jafnframt til þess að
vernda skjámyndina eða hvort skjámyndin sem slík, óháð forritinu, geti verið
verndað hugverk.
Nauðsynlegt er að gera sér grein fyrir því að forritið ákvarðar það hvernig
skjámyndin lítur út. Jafnframt er ljóst að tvö mismunandi forrit geta kallað fram
sömu myndina. Sé litið þannig á að vernd forritsins nái til að vernda skjámynd-
ina, gæti það haft í för með sér að forrit 2, sem stýrir sömu skjámynd og forrit 1,
sé talið brjóta gegn forriti 1 sem er þó sjálfstætt forrit og frábrugðið forriti 2.
í Bandaríkjunum var það staðfest í eftirfarandi máli að skjámynd sem
inniheldur texta geti notið sérstakrar verndar.
f máli þessu var um að ræða deilu milli Digital, höfundar Crosstalk samskiptaforritsins, og
Softklone, höfundar Mirror forritsins. Aðalvalmyndir beggja forritanna litu mjög svipað út. Á
þeint birtust annars vegar 75 og hins vegar 80 valmöguleikar sem boðið var upp á. Hver
valmöguleiki var gefinn til kynna með tilteknu heiti og skyldi slá inn fyrstu tvo stafi hvers heitis
(RE fyrir ,.REplay“, RQ fyrir „ReQuest" o.s.frv.) Dómurinn hafnaði því að skjámynd Mirror
skerti höfundarétt að Crosstalk forritinu. Á hinn bóginn viðurkenndi dómurinn sérstakan
höfundarétt að skjámynd þeirri sem birtist við keyrslu Crosstalk forritsins og taldi hana vera
bókmenntaverk, nánar tiltekið það sem í bandarísku höfundalögunum er skilgreint sem
„compilation". Talið var að í skjámyndinni fælist nægileg tjáning til að um verndað verk væri að
ræða. Sagt var að hugmyndin að baki forritinu fælist í notkun skjámyndar til að sýna stöðu
forrits, notkun skipanakerfis og einnig því að slá inn tvo stafi til að virkja hverja skipun. Til
útfærslu á þessari hugmynd var eftirfarandi talið: yfirskriftirnar, skipulag skipananna í
skjámyndinni, það að unnt var að lýsa upp tiltekna fleti og það að hafa tiltekna stafi stóra“
Áður hafði í Bandaríkjunum fallið dómur í deilu höfundar Print Shop
hugbúnaðar, sem notaður var til að búa til nafnspjöld o.þ.h. og eiganda sams
konar hugbúnaðar, Print Master. Sá dóntur veitti uppbyggingu forrits vernd,
þar með töldum skjámyndunum, eins og dómurinn orðaði það. í þessum dómi er
skjámynd ekki veitt sjálfstæð verndf
Þegar dómurinn í máli Digital var kveðinn upp skráði Copyright Office"' ekki
66. Sjá t.d. Midway Mfg. Co. gegn Dirkschneider. 543 F. Supp. 466 (D. Neb. 1981).
67. Digital Communications Ass., Inc. gegn Softklone Distributing Corp., 659 F. Supp. 449 (N.D.
Georgia 1987).
68. Broderbund Software, Inc. gegn Unison World, Inc., 648 F. Supp. 1127 (N.D Cal. 1986).
69. Samkvæmt bandarísku höfundalögunum er skráning verka og afhending eintaka til Copyricht
Office skilyrði þess að hefja málssókn vegna brota á höfundarétti og skilyrði þess að í slíkum
málum megi dæma lögmannsþóknun eða skaðabætur sem ákvarðaðar eru af dómara samkvæmt
504. gr. laganna.
165