Tímarit lögfræðinga - 01.09.2000, Qupperneq 38

skattgreiðandi hefði verið búinn að útbúa gögn af þessu tagi eða huga að þeim
á þeim tíma sem milliverðin voru ákveðin. Það er þó viðurkennt að sumra
gagna er einungis þörf, ef skattyfirvöld gera athugun á milliverðlagningu skatt-
greiðandans og þess vegna megi taka slík gögn saman eingöngu í tilefni af slíkri
athugun. Varðandi skoðun á milliverðlagningu getur verið nauðsynlegt að
hyggja að miklum fjölda gagna víðsvegar að. Itarlega er fjallað um þetta í leið-
beiningum OECD.
6.9 Kafli VI. Sérstaklega um óáþreifanlegar eignir
Kaflinn fjallar sérstaklega um millifærslur á óáþreifanlegum eignum. OECD
gerir greinarmun á óáþreifanlegum markaðseignum og öðrum óáþreifanlegum
eignum sem fyrirtæki nota í viðskiptum sínum. Leiðbeiningamar vísa til þeirra
síðarnefndu sem „óáþreifanlegra viðskiptaeigna“ (trade intangibles).
Leiðbeiningamar leggja á það áherslu að útgjöld til annað hvort rannsókna
og þróunar eða til markaðsmála leiði ekki sjálfkrafa til sköpunar óáþreifanlegra
eigna. I kaflanum er rætt um einkaleyfi og vöramerki (e. patents and trade-
marks) sem dæmi um annars vegar óáþreifanlegar viðskiptaeignir og hins vegar
óáþreifanlegar markaðseignir. Oft er munurinn þama á milli óljós.
Varðandi milliverðlagningu óáþreifanlegra eigna mæla leiðbeiningamar
almennt með þeim aðferðum sem lýst er í þremur fyrstu köflum leiðbeining-
anna, sbr. hér að framan. OECD gerir sér þó grein fyrir að notkun þeirra getur
oft verið erfið vegna hins sérstaka eðlis óáþreifanlegra eigna. Það getur kallað
á ítarlegar rannsóknir að finna áreiðanlega samanburðarþætti til að ákvarða
verðmæti hinna óáþreifanlegu eigna á þeim tíma sem viðskiptin eða milli-
færslan fer fram.
Sérstök áhersla er lögð á það í leiðbeiningunum að við ákvörðun á verði
þeirrar þóknunar sem greiða á fyrir not af óáþreifanlegum eignum verði að taka
mið af því hversu nytsöm eignin er fyrir þann sem notar hana.
6.10 Kafli VII. Þjónusta innan samstæðu
Kaflinn, sem kemur í stað sérstakrar athugunar sem gefin var út af OECD á
árinu 1984, fjallar um þjónustu innan samstæðu (intragroup services). Hann er
einkum tileinkaður tveimur lykilatriðum sem OECD álítur að þurfi að hyggja
að í sambandi við slíka innri þjónustu. Þessi atriði em:
ákvörðun um það hvort sú starfsemi sem móðurfyrirtæki eða þjónustumiðstöð
samstæðu tekur að sér feli í sér raunverulega þjónustu innan samstæðu;
ákvörðun um það hvemig eigi að finna út armslengdarverð fyrir slíka þjónustu.
Leiðbeiningamar hafa að geyma stutta hlutlæga skilgreiningu á þeim kring-
umstæðum þegar litið er á starfsemi innan samstæðu sem þjónustu. Það er þegar
106