Tímarit lögfræðinga - 01.02.2002, Blaðsíða 33

3. geymslu á lausafjármunum,
4. ráðgjafarþjónustu sem veitt er í tengslum við 2. tl.
Með þjónustu er átt við heildarframlag seljanda sem honum ber greiðsla
fyrir. Með neytanda er átt við einstakling sem er kaupandi þjónustu og kaupin
eru ekki í atvinnuskyni eða í tengslum við starf hans. I 2. gr. laganna segir að
lögin eigi ekki við um:
1. smíði á hlut þegar sá á að leggja til efni sem hlutinn býr til og um er að ræða kaup
í skilningi laga um lausafjárkaup,
2. samsetningar, smíði eða annars konar vinnu sem seljandi þjónustu innir af hendi
og er liður í samningi hans og neytanda um kaup í skilningi laga um lausafjárkaup,
3. úrbætur á göllum sem seljandi gerir eða lætur gera á grundvelli laga um lausafjár-
kaup,
4. vinnu við eða geymslu á lifandi dýrum.2-"’
7. SAMNINGAR OG VIÐSKIPTAVENJUR
Ákvæði kpl. eiga ekki við þegar annað leiðir af samningi, fastri venju milli
aðila, viðskiptavenju eða annarri venju sem telja verður bindandi í millum
aðila, sbr. 3. gr. kpl. Lögin eru því frávíkjanleg eins og eldri lög. Það gildir þó
ekki að meginstefnu til um neytendakaup eins og nánar verður rakið síðar.26
Ákvæði kpl. vrkja samkvæmt framansögðu fyrir því sem leiðir af samningi
aðila og þá ekki einungis fyrir því sem berum orðum er kveðið á um í samningi
heldur líka fyrir því sem eftir atvikum má ætla að hafi verið gengið út frá við
samningsgerðina. Einnig er til í dæminu að aðilar komi sér saman um nýja skil-
mála eftir að til samnings hefur stofnast. Víkja þá ákvæði laganna einnig fyrir
slíkum síðari samningsskilmálum og forsendum þeirra. Aðilar geta á hinn bóg-
inn ekki samið um hvað sem er í skiptum sínum. Samningsfrelsi þeirra tak-
25 í 3. málsl. 1. gr. frv. til laga um fasteignakaup segir að þau gildi enn fremur um kaup á fasteign
þegar seljandi á að annast smíði hennar í heild eða að hluta og kaupandi leggur ekki til verulegan
hluta efnis til smíðinnar. f skýringum við 1. gr. frumvarpsins segir að þetta ákvæði lúti að mörkum
fasteignakaupa og verksamninga en þau geti verið óljós. Um verksamninga hafi ekki gilt sérstök
lög á íslandi fyrr en við gildistöku laga nr. 42/2000 um þjónustukaup. Því næst er vikið að 2. tl. 1.
mgr. 1. gr. laga nr. 42/2000 og afmörkun þeirra laga gagnvart lögum um lausafjárkaup. Þá segir að
telja verði að sú afmörkun sem gerð sé á gildissviði laga um þjónustukaup samrýmist afmörkun á
gildissviði þessa frumvarps eins og það sé ákvarðað í 1. gr. þess. í þessu felist að samningar kaup-
enda við byggingaraðila um að byggja eign og afhenda hana kaupanda sem almennt teldust verk-
samningar eigi að falla undir lög um fasteignakaup að því tilskildu að kaupandi leggi ekki til veru-
legan hluta efnis. Gangi þessi afmörkun framar reglum laga um þjónustukaup ef gildissvið þeirra
skarist við lög um fasteignakaup enda sé það í samræmi við skýringar í athugasemdum í frumvarpi
til fyrmefndu laganna.
26 Alþt. 1999-2000, þskj. 119, bls. 52. Um norskan rétt sjá t.d. Christian Fr. Wyller: Kjppsretten
i et nptteskall, bls. 35.
27