Búnaðarrit - 01.01.1895, Qupperneq 30

26
liúsi, nema nauðsyn banni um sinn. Um miðjan morg-
un klæðast konur cður litlu seinna; fer þá hver til
verks síns, en ráðskona til mjólkurbúverka, helzt á sumr-
um. í það mund fá sláttumenn fyrra skatt1. Öll mjólk-
urverk eru unnin fyrir dagmál, því annars þykja aíiægis
hættur ef stenzt á strokkur og mjaltir. Á dagmálum
er mjaltatími, og strax þar eptir morgun-bænahald, því
þá getur alt fólk hentuglega verið til samans, bæði
karlar og konur. Þar næst tekur alt fólk sinn morg-
unskatt, scm hússfreyja lætur þá til vora, svo enginn
þuríi að tefjast njc bíða matar síns. Þó gestkvæmd og
frammistöður fyrir ríkismönnum geri stundum hátta-
breytni, þá veit hún að erfiðismaðurinn má ckki þess
gjalda, nje missa soltinn matmáls fyrir annara yfirlæti
og vellystingar. Hún gefur hverju hjúi sinn mat í rjett-
an tíma; síðan fer hver til sinnar vinnu, og stendur
eða situr þar við til nóns; þá lætur hússmóðir kalla alt
fólk til dagverðar2. Þá er þar eptir vinnutími fram
til náttmála, sem eru kveldmjaltatími, og eiga búverk
eins að vera unnin fyrir náttmál að kveldi sein fyrir
dagmál að morgni. Þar næst er kveldbænatími8, og að
því gerðu taka menn kveldskatt, fara síðan allir hver
í sína rckkju“.
Það má ráða af brjefi Eggerts Ólafssonar til Jóns
*) Þ. e. Iitla skattinn.
s) Dagverður er hjcr eigi í rjettri merkingu, því að það er
morgunvcrður en eigi miðdagsverður, að min»ta kosti or það Avalt
þeirrar merkingar í forumálinu.
8) Það er víst, að það var siður í Sauðlauksdal, að hafa liei.u-
ilisguðsþjónustu kveld og morgna árið um kring, og svo muuu
flestir aðrir siðir hafa tíðkast þar, er ráð er fyrir gert í „Arn-
björgu“.