Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 32

28
lcsturs, og aptur upptckiö góöa hússstjórn, sem alment
er vanrækt. Ennfremur hefir þú stundað þann lífernis-
máta, sem er hinn saklausasti og heilnæmasti og hag-
sælasti, já, sem meir en aðrir líkist mannsins sakleysis
standi, og er hinn inndælasti. Þú hefir, segi eg, tekið
þetta fyrir þig með svo mikilli alvörugefni, að þú á
stuttum tíma skaraðir í því langt fram úr öðrum, taldir
mörgum trú um að taka þann sama lifnaðarmáta upp,
og kcndir þeim hann síðan góðfúslega, Með þessu meina
eg matjurtarækt þína., og aðra viðleitni í jarðyrkju og
jarðarrækt í landi voru. Þessu erfiði liefðir {)ú ckki
gotað afkastað án blessunar hins sanna guðs, hvað ríkur
sem þú hefðir verið, en sá góði guð gaf oss fátæktina,
sem betri er öllum auðæfum, og ávaxtarsömust allra
nytsamra hluta. Hún sannfærir oss um vorn óverðug-
leik, og að oss beri að vera þakklátum við guð“.
Sjera Björn stundaði embætti sitt með miklum dugn-
aði og röggsemi. Sóknarmönnum hans þótti þó eigi
mikið kveða að kenningum hans, eptir því sem Daði
Níelsson segir í prestaæfum sínum. Það er eigi ólík-
legt að ræður hans hafi verið nokkuð þurrar og helzt
til heimspekilegar handa littmentaðri alþýðu; en hitt
mun þó meir hafa vahlið þessum orðróm, að sjera Björn
var aldrei vinsæll af sóknarmönnuin sínum. Hann var
fálátur löngum og eigi alþýðlcgur í umgcngni, svo sem
áður er sagt. Hann var kappsamur og ráðríkur í meira
lagi um þá hluti. er liann ljet sig nokkru skipta, og
hjclt fast á sínurn hlut. Hann vandaði stranglega um
alskonar ósiði, og fylgdi því fast fram, að þeirn mönn-
um væri refsað, er sekir urðu um einliverja ósiðseini.
Daði Níelsson segir að hann hafi opt látið setja menn í
gapastokk, en það er þó líklcga nokkuð orðum aukið.
Sjera Björn gekk ríkt eptir kunnáttu inanna í kristin-