Búnaðarrit - 01.01.1895, Qupperneq 38

34
bandi þegnanna viil konunginn, en auk þess talar hann
opt um „föðurland“ af hjartgróinni tilfinningu, og þá
talar hann að cins um ísland. Vjer þurfum eigi að
undrast þessa miklu konungsdýrkun sjera Bjarnar, því
að á þeim timum mátti heita að flestir bæru takmarka-
lausa lotningu fyrir konungdóminum. lvonungurinn
kunni bezt að sjá það sem þegnum hans var hagkvæmt
og gagnlegt. Allir áttu að treysta luins „föðurlcgu
handleiðzlu“ og umhyggju næst guði. lvouunghollustan
varð nálega að guðlegri dýrkun og vegsemd, og einuli
lengi cptir af því'.
Með búnaðarritum sjera Bjarnar má telja skýrslu
þá sem áður cr nefnd, „Kortc Beretninger“ etc. (lvh.
1765). Lachanologia eða Matjurtabók Eggcrts Ólafssonar
(Kh. 1774) er og að nokkru leyti eptir sjera Björn.
Eggert hafði samið alllanga matjurtabók 1763, en hún
fórst með honum, þá er hann drukknaði 1768. Úr þess-
ari bók hafði Eggert valið ýmislegt, og skrifað handa
„vinum sínum og kunningjum“. Ejttir þessu ágripi
samdi svo sjcra Björn matjurtabók þá sem prcntuð cr,
og kend er við Eggert.
Þá er enn eitt rit eptir sjera Björn, cr tolja má
með búnaðarritum að nokkru leyti, en það er „Gras-
nytjar“ (Kh. 1783). Bók þessi er eitt hið merkilegasta
plantfræðirit, er samið hcfir verið um ísland. En eink-
um er það samið til þess, að kenna hver not megi hafa
af ýmsum íslenzkum plöntum. Á þessum timum var það
talið höfuðætlunarvci'k allra vísinda, og eigi sízt nátt-
úruvísindanna, að finna hvert gagn mætti hafa af hverju
einu; sú þekking var eigi í mikium veg, er var eigi til
') í skólaboðBritum irá Bcsaastöðum bjóða kouncndur skólans
mönnum að taka |iátt í akólahátiðinni „guði og konunginuni til
verðuga lofs og keiðurs".