Búnaðarrit - 01.01.1895, Page 155

151
uppi, að hver maður hlyti að sjá þá glögglega, ef hon-
um annars kæmi til hugar að veita þeim eptirtekt.
Þyngsli reiðinga þessara eru mjög mikiil ókostur, því
þau skipta fjórðungum, einkum þegar þeir blotna, og
er það okki lítill ábætir fyrir hestana, að bera þá með
fullþungum klyfjum. Óþægindin við að leggja þá á,
einkum fyrir einn mann og í misjöfnu veðri, eru opt
tilfinnanleg, þegar allar þessar reiðingspjötlur eru sund-
urlausar, eins og opt kemur fyrir. Engin reiðver meiða
hesta eins opt og illa og reiðingar þessir, og er það
ekki minstur ókostur. Reiðar eru aldrei hafðir á þeim,
og fara þeir því of framarlega á hestunum, og stundum
steypast þeir með klyfjunnm fram af, og má nærri geta,
að það gerir hestinum ákaflega mikil óþægindi. Einkan-
lega eru það þó gjarðirnar og gyrðingarfyrirkomulagið,
sem veldur optast meiðslum, það sýna bezt dökkleitu
áburðarhestarnir með hvítu rákunum yfir kviðinn. Gjarð-
irnar eru vanalega hertar altof fast inn í kvið hestsins,
því það verður að gera við því, að móttökin slakni,
eða renni til á þeim. Þegar rerínur til á móttökunuin,
skrölta reiðingarnir til og frá á hestunuin, einkum þeg-
ar þeir fara liart, og er það mjög skaðlegt. Iðulega
sjezt að klyfberagjarðirnar eru of stuttar, og kemur þá
fyrír, að hnútar, mjó snæri og jafnvcl hornsylgjur herð-
ast inn í kvið hestsins, og er auðvitað, að það veldur
vóndum meiðslum.
Til þess að liæta úr gamla reiðingalaginu, sem eg
álít óhæfilegt, ætla eg að lýsa hjer nýju lagi, sem eg
treysti á, að reynist langtum hentugra og betra. Klyf-
beraboginn er búinn til úr ljettum viði, með líku lagi
og gömlu klyfberabogarnir, þegar þeir eru nógubognir,
og er hann liafður svo viðlítill sem má. Klyfberafjal-
irnar cru sömuleiðis búnar til úr léttum viði, nokkuð