Búnaðarrit - 01.01.1895, Síða 157

1B3
þeirra, og niðurfyrir miðjar síður, þegar þær eru lagðar
á hest með klyfberanum. í efri rönd dýnanna, þcirri
sem gengur upp fyrir klyfberafjölina, er hafður þykkur
leðurrenningur (,,botn“), og gengur hann niður báðar
hliðar að framan og aptan, og mjókkar jafnt í odda að
þeirri hlið dýnunnar, er niður snýr. Þar sem ronningur
þessi er breiðastur, er hann 2—3 þuml. Fóður á dýn-
urnar þarf að vera sem stcrkast, vaðmál eða strigi að
innan, en skinn eða segldúkur að utan. Fóðrið í þær
er nauðsynlegt að vanda sem mest, hafa það sem mýkst
og ljcttast. Af þeim cfnum, scm optast eru næst hendi,
er stórgerð punttaða hentust til að troða í dýnurnar,
og er þá gott að hafa til mýktar lag af smágerðri töðu,
þá þeim megin í dýnunni, sem snýr að hcstinum. Til
þess að það, sem er haft innan í dýnunum, fari ckki í
hnykia, verður að þræða vandlega í gegnum þær hjer
og hvar. Þykt þeirra á að vera mest undir fjölunum,
og þarf hún að vera svo mikil, að ómögulegt sje að,
fjalirnar meiði hestinn. Hver dýna er fest undir klyf-
berann með bandi, er gengur í gegnuin hana og klyf-
berafjölina, bæði að framan og aptan, og verður það
altaf að vera svo sterkt, að dýnan hreyfist ekkert und-
ir klyfberanum. Á milli efri brúna dýnanna að endi-
löngu er klætt mcð skinni eða þjettum dúk, sem ver
hestbakið fyrir rigningarvatni, því skaðlegt er, að það
renni undir dýnurnar. í þetta fóður eða þá á milli
aptari enda fjalanna er reiðanum fest, og er bezt að
hafa hann úr oinföldu leðri eins og söðulrciða. í hvora
klyfbcrafjöl eru fest þrjú móttök, eitt fyrir framan boga
en tvö fyrir aptan. Þau eru úr sterku leðri, einföld og
14 þuml. að lengd, og la/4 þuml. að breidd; eptir endi-
langri miðju þeirra, er röð af götum fyrir hringjuþorn
með l’/4 þuml. millibili. Gjarðirnar eru þrjár með hvor-