Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 164
160
framkvæmdum, en það gerði þó mest að verkum, að nú
voru fastráðnir verkmenn lijá fjel., og iieíir því verið
haldið áfram síðan. Petta ár voru þeir 2, og vinnunni
liagað svo, að þeir unnu vissa dagsverkatölu hjá hverj-
um fjelagsmanni. Fjelagið borgaði helminginn af kaupi
þeirra, en fjelagar hinn hclminginn, og fæddu þá. Fjár-
skoðanir voru nú teknar upp að nýju, og haldið áfram
að nokkru leyti tvö hin næstu ár, en svo hætt aptur,
því ekki þóttu þær svara kostnaði. Landssjóðsstyrknum
að upphæð 48,24 kr., sem fjekkst út á síðasta árs jarða-
bætur, var reyndar enn sem fyrri skipt upp meðal fje-
lagsmanna; cn árið eptir, 1891, urðu menn loks ásáttir
um að skipta ekki styrknum eins og að undanförnu,
heldur að fjelagsstjórnin vérði honum í þarfir fjelagsins.
Hingað til verður ekki annað sjeð, en að það hafi ver-
ið aðalmið allmargra fjelagsmanna, að krækja í sem
flestar krónur af landsje eða fjelagssjóði. „Eg fer úr
fjelaginu ef peningunum er ekki skipt“, var ekki ó-
sjaldan viðkvæðið hjá sumum fjelagsmönnum. En þeg-
ar hjer er komið sögunni, er þetta farið mjög að breyt-
ast. Nú eru menn farnir að vakna til meðvitundar um
að jarðabæturnar eiga ekki að miða að því, að ná kr.
úr landssjóði, heldur að krónurnar sje ætlaðar til þess
að auka jarðabæturnar, og jafnframt þessu fara menn
að sjá og sannfærast um, að góðar og rniklar jarðabæt-
ur sje öflugasta ráðið til að efla velmegau þeirra. Ár-
ið 1892 var þó enn skipt nokkrum hluta af landsjóðs-
styrknum meðal fjelagsmanna, eptir meira hluta atkvæða
á aðalfundi. Petta ár varð sú broyting á stjórn fjelags-
ins, að sjera Davíð prófastur Guðmundsson, sem verið
hafði formaður þess síðan það var stofnað, fór úr fje-
laginu af þeirri orsök, að hann brá búi, en í hans stað
var Stefán kennari Stefánsson kosinn form. þess. Árið