Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 169
1H5
um, cn væri styrkurinn þar á móti aukinn að mun, þá
fengju liin framkvæmdasamari fjclög svo mikla lilutdeild
í konum, að það yrði þeim verulegur styrkur, sem bera
myndi margfaldan ávöxt. Hið litla fé, sem hingað til
keíir verið veitt til búnaðarfélaga, ber fremur að skoða
sem upphvatning en eiginlegan styrk, það er alt of lítið
til að geta keitið því nafni, og sem upphvatning hefir
það gert ómetanlegt gagn eins og eg þegar hefi leitazt
við að sanna. En þegar menn þurfa ckki lengur upp-
livatninga við, eins og þegar á sér stað í sumum fje-
lögum, eru orðnir sannfærðir um nytsemi jarðabótanna
og búnir að læra að verja því fé, sem þeir hafa með
hóndum, á skynsamlegan hátt, þá ætti að auka við þá
styrkinn þar til jarðabæturnar væru farnar að hafa veru-
leg áhrif á velmegan þeirra. En það væri liægðarleik-
ur að koma þessum styrkveitingum hagkvæmar fyrir og
spara þann tíma og peninga að miklu lcyti, sem þingið
eyðir árlega til þess að ræða um þessa fjárveitingu.
1 vetur kom fram sú tillaga i „Stefni“ frá „Jóni“ (A.
Hjaltalín skólastjóra?) að afnema ábúðarskattinn, og felst
eg algerlega á röksemdir og tillögur höf. þar að lút-
andi. — Svo kom í „Austra“ tillaga frá alþm. Jóni
Jónssyni í Bakkagerði um að afnema búnaðarfjelaga
styrkinn, og kom hún mjer til að rita þessar línur. Eg
tel víst að báðar þessar tillögur komi fram á þingi og
fái ef til vill nokkurn byr, þar som flutningsmenn þeirra
cru mikilhæflr þingmenn. Nú kann einhver að spyrja:
að hverju eru þessar tilliigur skyldar? — Auðvitað ó-
skyldar, en eg vil lcyfa mér að setja þær í samband
hvora við aðra. — Eg vil leggja til að þær vorði báð-
ar samþyktar, og þó eiginlega báðar fcldar. Hvernig
má það verða? Jú, um leið og ábúðarskattur er úr
lögum numinn sem gjald til landsjóðs skal ákveðið með