Búnaðarrit - 01.01.1895, Page 171

167
látið það bera margfalt meira arð heldur en ef það lægi
á víð og dreif hjá einstaklmgunum, sem inna það af
hendi; má og vera, að margir af þeim notuðu það alls
ekki til jarða- eða búbóta, heldur til óþarfa eða sér og
öðrum til fordjörfunar. Auk þess sem hinir framtaks-
samari bnendur sýslunnar njdu árlegs styrks af búnað-
arsjóönum, þá mætti einnig verja honum til gróðavæn-
legra stórjarðabóta, sem annars kæmust ekki í verk.
Eg heíi ritað þetta í íiýti, og því er margt óná-
kvæmt, en eg vona. samt að hinir háttvirtu þingmenn
taki þessa tillögu mína til yfirvegunar1.
*) Eg; get eigi verið fullkomlega á snma máli sem hinn mikils-
virti höf. þessarar greiuar. Að minni ætlun miklar hann nokkuð
fyrir sjer nytsen.i búnaðarstyrksins, enda styður hann skoðun sína
við sögu þoss búnaðarfjelags, er sýnt hefir af sjer meiri dugnað en
flest önnur slík fjelög hjer á landi. Eg veit að vísu að búnaðar-
styrkuriuu hlýtur að styðja uokkuð að framkvæmdum í jarðabðtum,
og er því laugt, frá að eg neiti algerlega nytsemi hans. En hitt
sýnist mjer illa farið, að nálega ekkert af fje því, er varið er til
eflingar búnaði, gengur til að efla kunnáttu eða nytsamlegar breyt-
ingar í búnaðinum. Engiu vcrðlaun eru voitt fyrir viðleitni til kyn-
bðta, eða umbætur á meðferð kvikfjenaðar, fyrir betri meðferðálandbún-
aðar vörum en áður befir tíðkast, eða fyrir að nota ný og betri áhöld
en alþýða manna. Eða hvað or gert til að rannsaka jarðtegundir,
áburð og ýmislegt fðður? Búnaðarskðlarnir geta lítið í þesBum efn-
um, svo sem þeir nú eru; þð mun það fje, er til þeirra er varið,
korna að einua mestum notum af öllu því fje, sem varið er til efl-
ingar búnaði, því að nokkuð muuu þeir hafa aukið kunnáttu al-
þýðu í jarðrækt, og ýms nytsöm áhöld hafa breiðst út frá skðlan-
um i Ólafsdal, svo sem plðgar, kerrur og ristnspaðar. Meðan svo
lítið er gert til að efla þckkiugu á landbúnaðinum, má oigi búast
við, að það fje beri mikinn ávöxt, sem varið er til að auka fram-
kvæmdarsemi og áhuga á jarðrækt og jarðabótum, því að þar sem
kunnáttuna skortir, þar getur reynzlan eigi sýnt mikla nytsemi
framkvæmdanna, og þá er eigi beldur þess að væuta, að ábuginn
á framkvæmdunum verði mikill. Því að eins má það fje, sem var-
ið er til eflingar búnaði, verða til þeirrar nytsemdar, sem til er
ætlað, að það geri hvorttvoggja jafnframt: auki kunnáttuna og
styöji framhvœmdarsemina. Sœm. Eyjólfsson.