Búnaðarrit - 01.01.1923, Qupperneq 81

BÖNAÐA.RRIT
65
Víst er um það, að þegar um slíkan útreikning er að
ræða sem þenna, þá má ekki ætlast til að hann verði
heimfærbur upp á einhverja vissa sveit, hvað þá ein-
hverja jöið, svo útkoman — fjögra vikna vinna umfram
heyskap í túni — eigi þar við. En þegar farið er eftir
þeim tölum, sem fyrir hendi eru, og gilda fyrir heildina,
veiður ekki hægt að komast nær sanni. Túnræktin,
samanborin við engjaheyskapinn er svo mismunandi á
jörðunum og í ýmsum bygðarlögum; einnig er fóðurgildi
útheysins, samanborið við töðuna, mjög mismunandi.
Ef miðað er við fjárupphæðina, þá fer hún svo mjög
eftir kaupgjaldinu, að auðsætt er að reikna mætti með
hærri upphæð, ef farið væri eftir kaupgjaldi undanfar-
inna ára.
En tilgangurinn með reikningi þessum eða áætlun er
líka aðallega sá, að fá bændur til að leggja álíka reikn-
ingsdæmi niður fyiir sjer, hve útheyið kostar þá mikið,
og hve taðan er dýr í meðalári, því víst er um það, að
með aðgætni á þessu sviði, gæti margur bóndinn kora-
ist að niðurstöðu, sem hefði hina heillavænlegustu þýð-
ingu fyrir ræktun jarðaiinnar. Þeir sem njóta góðengj-
anna, eða geta gert sjer vonir um, að engjarnar með
áveitum verði það góðar, að þær „selji ekki fóðrið dýr-
ara“ en túnin; þeir geta verið góðir fyrir sig — en
minni vorkunn er þeim þá en hinum, að bæta jarðir
sínar fyrir þjóðina og eftirkomendurna — auka túnin.
Ödýrari frainleiðsla. —- Raddir hafa heyrst um það,
og það með rjettu, að nú sjeu þeir tímar komnir, að
íslenskir bændur þurfi að hugsa um, að framleiða ódýra
vöru, fremur en hitt, að halda vörunum í háu verði.
En framleiðslu-kostnaður bændanna lækkar með því
eina móti, að ræktunin aukist.
íslenskir bændur eru nú líkt staddir og væru þeir í
skuld við landið sitt, og árlegar rentur næmu 4 vikna
vinnu, sem jeg met yflr 2 miljónir króna nú.
5