Búnaðarrit - 01.01.1923, Side 85

BÚNA.ÐARRIT
6»
ári á býli en haganlegt þykir, svo sem 1—2 dagsláttur
eða svo, því mikill hluti af þeim áburðarefnum sem til-
fallast nú á jörðunum fara í súginn, en það sem hand-
samað er nægir þó til að halda túnblettunum í þeirri
rækt sem þeir eru.
Mikill áburðarauki fæst því með betri áburðarhirðingu,
en tilbúin áburðarefni koma eins hjer að notum eins
og annarsstaðar, svo það er órjettmætt viðbára, sem þó
er aigeng, að áburðarleysi standi nokkumtíma nýrœkt
fyrir þrifum. Ef um veralega mikla nýrækt er að ræða
eitt ár eða svo í senn, standa sumir svo vel að vígi,
að þeir geta sjer að skaðlausu dregið af venjtrlegum
ábuiðarskamti túnanna það árið. En þegar ræktað er
land til nýbýla, eða svo mikið í stað sem hentar þegar
unnið er með stórum jaiðræktarvjelum, verður eigi
kornist af með húsdýraáburð, þar þarf tilbúinn áburð
ef ræktunin á að komast, í lag.
Þá höfum viö og á seinni árum fengið skýlausari
vitneskju en áður var um það, að í mýrunum okkar er
ógrynni fólginna auðæfa fyrir landbúnað vorn, eins og
vitanlegt er í öllum notðlægari iöndum. En það er ekki
einasta að holdgjafi jurtaleifanna hafi safnast í sírakar
og kaldar mýrarnar, heldur hafa þær og fengið gnægð
steinefna, sem útlendir þurfa oft með ærnum kostnaði
að flytja í sínar mýrar. Uppblásturinn og oldfjöllin hafa
sjeð fyrir því, að mýrarnar hjer á landi eru margfalt
auðugri af steinefnum en alment gerist. Vaxtarskilyrði
nokkurra riytjajurta okkar hafa vilt mörgum undarlega
sýn í þessu efni — hvílik framtið blasti við búnaði
vorum ef mýrarnar yrðu skornar fram; það hefir og
drepið trúna á framræsluna vafalaust, hve blautar mýr-
ar verða illyrmislega graslausar og ónýtar um árabil, ef
þær snöggþorna — uns jarðvegurinn verður myldnari og
stargresi lýmir fyrir túngrösum; og þá ekki siður illa
framræstar mýrar, sem hafa þau rakaskúytði, að þar
getur hvorki dafnað mýra- nje valllendisgróður.