Búnaðarrit - 01.01.1923, Qupperneq 115

BÚNAÐARRIT
99
Vjelanotkun við vinslu túnþýfisios er all-miklum tak-
mörkum', bundin. Stærð og lögun þýfisins ræður mestu
um það. Túnþýfið er að jafnaði harðara fyrir en móa-
og mýraþýfi, og bælist því minna við vjela-akstur; það
er því vart hægt að vinna eins stórt túnþýfi með vjel-
um eins og móa- og mýraþýfi. Lætur nærri að meðal-
hæð túnþýfisins nregi ekki fara fram úr 40 cm., eigi
það að vinnast fullvel í tveim umferðum, með þessum
jarðvinsluvjelum, sem hjer eru notaðar. Mjög mikið af
túnþýfinu er stærra en þetta. Er það því ljóst, að aðal-
starf þessara jarðvinsluvjela („þúfnabananna*) verður
ekki að sljetta og vinna stórþýfð túm Enda ekkert keppi-
kefii að afla sjer slíkra vjela — þó til væru — sem
unnið gætu stórt túnþýfi í einni eða tveimur umferð-
um; þær yrðu óþarflega ofviða á öðru landi.
Haganlegast er að vinna túnþýfið sem fyrst að vor-
inu, eða að haustinu. Sje landið unnið að vorinu, má
haga ræktuninni þannig: Strax og búið er að tæta, er
borinn á tilbúinn áburður, 400 kg. superfosfat og 250
kg. Noregs-saltpjetur á ha. Þá er sáð korni, höfrum
eða byggi, 120 kg. á ha., og það herfað niður (til þess
að herfa þessi vjeltættu flög eru fjaðraherfi best), og
loks er valtað.
Þegar korngrasið hefir náð spannarhæð, má byrja að
slá það; verður að slá það svo snemma og oft, að það
nái aldrei meira en fetshæð. Um haustið er borinn á
búfjár-áburður eða safnhauga-áburður, eigi minna en
120 kerruhlöss á ha. (hlassið ca. 250 kg.), og dreift
vandlega yfir sljettuna. Yerður því að vera lokið áður en
jörð fiýs til muna. Næsta vor er borinn á tilbúinn
ábuiður, 200 kg. superfosfat, 200 kg. Noregs-saltpjetur
og 100 kg. kalí (37 eða 40°/o) á ha., og sljettan völtuð
vandlega. Superfosfatið og kalíið er borið á óðara og
snjóa leysir, en Noregs-sáltpjeturinn ekki fyr en gróa
tekur. Þriðja vorið er sljettan enn völtuð, ef þurfa þykir,
og að öðru leyti hirt sem aðrar sljettur.