Búnaðarrit - 01.01.1923, Side 126

110
BÚNAÐARRIT
tel skortinn ekki eðlilegan, meðan það eru að eins fá-
einir bændur af fjöldanum, sem hirða og hagnýta búfjár-
áburðinn sæmilega. Meðan svo er ástatt, er algerlega
órjettmætt að tala um áburðarskort, og að bæta úr
þeim skorti með aðkeyptum áburði. Menn vaða raunar
í viliu um það, hvernig hentast sje að hirða og nota
áburðinn við einhliða túnrækt, sem vora. Það geta þó
allir orðið sammála um, að vjer eigurn að nýta áburð-
inn, en ekki að fleygja honum. Með þeim áburði, sem
blát.t áfram er fleygt árlega, mætti rækta mikið. Meðan
það er gert, liggur miklu nær að ræða um, á hvern
hátt bændum verði best hjálpað til að hirða búfjár-
áburðinn, heldur en verð, útvegun og framleiðslu „fossa-
áburðar".
Þó það sje sæmilega augljóst, að það borgi sig að
hirða áburðinn vel og glata engu, þá kosta tækin, sem
til þess þarf, oft meira en bændum er hægt að borga.
Ekki lána bankarnir fje til að steypa áburðarhús, gegu
væntanlegu verðmæti þeirra, og húsin eru óbygð víðast,
og ljelega bygð sumsstaðar.
Þeir fáu bændur, sem hirða allan áburð sem best má
verða, kvarta lika um áburðarskort. Hjá þeim er áburðar-
skorturinn eðlilegur, og þessum mönnum verður bún-
aðarmálastjórnin og rikið að sjá fyrir tilbúnum áburði,
ef þeir vilja auka ræktaða landið. Sjá fyrir því að áburð-
urinn sje fáanlegur, og með þeim kjörum, að hann sje
kaupandi, samanborið við kjarnfóður og eldsneyti. Þeir
bændur, sem búa svo, að þeir hagnýta búfjár-áburðinn
vel, munu vanalega verða þess megnugri að kaupa til-
búinn áburð, heldur en hinir, sem glata miklu af búfjár-
abuiðinum. Erfiðast er að komast svo langt, að hirða
alt sem vjer höfum af áburðarefnum, þegar vjer gerum
það, skapast vonandi möguleikar og efni, til að kaupa
tilbúinn áburð til viðbótar.
Túnþýfi og góða grasmóa, geri jeg ráð fyrir að megi
rækta með tilbúnum áburði eingöngu. Þó verður að vera