Búnaðarrit - 01.01.1923, Qupperneq 147

BTJNAÐARKIT
131
Um 14. gr.
Ætlast er til að skrifstofa Búnaðarfjelagsins semji
skrá yfir allar jarðabætur, sem unnar eru og verðlauna
þykja verðar, samkvæmt þar um settum reglum. Eftir
þessum reglum greiðir svo landsstjórnin styrkinn.
Um 15. gr.
Á síðari árum er farið að nota ýmsar vjelar til jarð-
yrkju. Margar eru vjelar þessar stórvirkar, svo á skömm-
um tíma er hægt að afkasta miklu verki. Ef jarðyrkjan
á að taka hjer miklum umbótum verðum vjer einnig að
nota vjelar. Með flestar vjelar er svo vandfarið, að til
þess þarf sjerfróða menn. Lítil von er því til að vjela-
vinna komi hjer að verulegum notum, nema því aðeins
að umsjón sje í hendi þeirra manna, sem til þekkja um
þá hluti.
Hjer er því farið fram á að ríkið kaupi og starfræki
vjelar þessar svo reynsla vinnist í þeim efnum.
Um 16. gr.
Búnaðarfjelaginu er ætlað að hafa á hendi starfrækslu
vjela þeirra, sem reyndar verða. Til þessa þarf fjelagið
að sjáifsögðu að hafa sjerfróða menn í þjónustu sinni.
Verð á unnið verk verður sett samkvæmt ákveðnum
taksta, sem sje sem næst því, sem kostar að vinna
verkið með vjelum. Vjelavinna verður venjulega ódýrari,
því meira verk, sem er að vinna á hverjum stað.
Fyrir því er það flestum bændum* ofvaxið að kaupa
vjelavinnu í stærri stýl, ef þeir þurfa að greiða borgun
samtimis. Með hagfeldum lánum væri þetta kleyft, og því
eru ákvæði um það sett í greinina.
Um 17. gr.
Vjer álítum tryggara að ríkisveðbankinn hafi á hendi