Búnaðarrit - 01.01.1923, Síða 156

140
BÚNAÐARRIT
inn íargi 10 kindum heima. Þá er áætlað að hver kind
gefi 1 kg. af þveginni ull, og er þá haldið 12 kg. aí
vorullinni heima til tóskapar, og svo haustullinni af
þeim 10 kindum, sem fargað er heima. Einnig er gert
ráð fyrir þvi, að eitthvað sje fiutt heim af slátrinu úr
þeim kindum, sem látnar eru burtu til förgunar. M er
að sjáifsögðu gengið út frá því, að mjólkin úr kúnum
sje öll notuð til heimilisins, og að allir garðávextir sjeu
notaðir heima.
Þá kemur gjaldhliðin. Jeg geri um 100 kg. af korn-
mat, á mann, og mun eyðslan á þeim vörum alls ekki
minni. Af eigin reynslu get jeg borið það, að jeg eyði
miklu meiru. Sama er að segja um kaffi, sykur og
export. Og jeg þori að fullyrða, að á öllum liðum gjald-
anna er farið spait með, eftir því sem nú gerist. Og frá
þeirri áætlun er þó dreginn sá útgjaldaliður, sem fiestir
þurfa að hafa með, en það er tóbak. Verðið á aðkeyptu
vörunum er miðað við smásöluverð í okt. 1922, samkv.
skýrslum Hagtíðindanna, útgefnum í nóv., og hafa þá
vörur fallið í verði frá þvi fyr á árinu, og það svo um
rnunar. Jafnvel þótt fjöldi bænda sje í kaupfjelagi, mun
þó verðið vera svipað og hjá kaupmönnurn, og arður af
verslnn kaupfjelagsmanna tvisýnn, eins og stendur.
Jeg hefi tekið dæmið af bónda, sem heflr sauðfje
fyrir aðal-búpening; og það er vegna þess, að fjöldi
bænda hjer býr einkum með sauðfje, og að landbúnað-
urinn er fyrst og fremst sauðíjárrækt, og hlýtur svo að
verða fyrst um sinn. Því öll skilyrði hjer, hvað snertir
landslag, gróður og veðráttufar, benda til þess, að sauð-
fjárræktin sje það fyrst og fremst, sem geti gefið bænd-
um landsins álitlegan arð. Enda hefir það verið, og er
enn, trú mín, að kjötið — og þá diikakjötið — sje sú
vara, af hinum útfluttu hjeðan, sem eigi hjer mesta
framtíð og verði mest eftirspurð. Kjötpeningur eykst
ekki að því skapi sem fólki fjölgar út um heim, og