Dvöl - 01.04.1938, Síða 5

D V 0 L
83
Hann var alklæddur og með stóra
ullarhárkollu á höfðinu, þó að hit-
inn yrði fljótlega meira cn nógur
'inni í hinni vegglágu stofu, í hné-
buxum, síðri svartri hempu og
með þessa stroknu línspæla undir
hökunni. Dað var laugardagur og
séra Jesper undirbjó prédikun
sína fyrir sunnudaginn. — Pað
starf var hjá honum að mestuleyti
í því fólgið, að læra svo vel utan
að langa kafla úr hinum heilögu
ritum, að hann gæti hiklaust far-
ið með þá í prédikunarstólnum
dpginn eftir, án þess að hugsa sig
um. Dað var fullkomið strit fyrir
séra Jesper, sem var langt frá, að
hann tæki sér létt.
Frá því klukkan fjögitr um
morguninn til klukkan tólf, heyrð-
ist jmngt og öflugt fótatak prests^
ins út úr lestrarstofunni og hansi
óþreytandi rödd. En um það leyti
kom liann fram fyrir til að fá sér
miðdegishvíld, sveittur og tómleg-
ur í tilliti sínu af andlegu erfiði.
En það glaðnaði yfir ltonum, þeg-
ar hann sá konu sína, þar sem'hún
sýslaði við matinn og lagði skeið-
ina hans liæglátlega á borðið fram-
an við sæti lians.
— Birgitta mín! sagði hann létt-
ur í máli og fór að tala við hana
um hitann þennan dag. — Og Bir-
gitta gekk fram og aftur. Hún var
líka vafin innan í ókjör af fötum,
þrátt fyrir sumarhitann, af virð-
ingu fyrir stöðu sinni. Hún leit
ekki upp í eitt cinasta skipti,
óframfærin eins og vinnukona, þó
að hún væri húsfreyjan á prests-
setrinu.
Presturinn virti fyrir sér lík-
amsform hennar með hljóðlátri
hamingju, þó að hún væri enn á
gelgjuskeiði, en hann horfði aldrei
á hana, nema þegar >,hún var á
leiðinni frá borðinu, eða sneri bak-
inu að. Hann varð daglega hrærð-
ur yfir því að sjá, hvernig þetta
góða barn lagði sig fram til að
beygja æsku sína undir ströng-
ustu reglur siðavendninnar í smáu
og stóru. En veslings frú Birgitta
var ekki orðin fullra átján ára þeg-
ar hún hafði í eitt skipti fyrir öll
dulbúið sig sem siðsama prests-
konu í dökkröndóttan kjól og með
klút fyrir inunninum. Og 'hann
gladdist í laumi yfir því að sjá
liana lifa í einskonar uppgerðar
fullorðinsaldri. — Hana, sem tæp-
lega var fullþroska ennþá.
Sjálfur var liann ekki ungur.
Hann hafði lifað mörg ár í armæðu
og einlífi sem heimiliskennari,
þegar honum að lokum auðnað-
ist að fá embætti ,fast að því
fimmtugum að aldri. Og á þessu
síðdegi æfinnar hafði forsjónin
gefið honum Birgittu. Ýmis öfl
stóðu á bak við. Hún var dóttir
prestsins í nágrannasókninni, ein
af mörgum systkinum, sem faðir-
inn þurfti að sjá farborða. Pannig
hafði gæfan verið hliðholl báðum
aðilum. Og hvernig átti Birgitta
að geta liugsað sér meira happ
en að verða prestsfrú, meira að
segja áður en hún varð fullra átján