Dvöl - 01.04.1938, Qupperneq 23

D V 0 L
101
vcra kynni að hætta væri á ferðum.
Hann skríður eítir ótal krókum,
til þess að sneiða hjá torfærunum,
eins og spendýr gera, þegar þau
hlaupa gegnum þykkan skóg.
Könguló er líka þarna á ferli í
þessu fjölskrúðuga dýraveldi. Þó
að þéttur stráskógur sé umhverfis
hana, kemst hún óhindruð leiðarj
sinnar. ýmist stiklar luin á stráun-'
nm, eða þrengir sér áfram milli
þeirra. Veikbygðu stráin svigna
nndan þungahennar, oghinvisnu,
sem svara til kalviðarins í skóg-
nm, hrökkva sundur, þegar hún
spyrnir í þau eða vegur sig upp
á þau, til þess að komast áfram.
Haestu stráin notar hún sem nokk-
nrskonar símastólpa og þenur á
milli þeirra örsmáa gljáandi silki-
þiæði. Sagt er, að köngulóin sé
konungsdóttir í álögum, og að sá,
sem er svo laginn að geta sprett
núttislinda hennar frá, án þess að
hana saki, geti leyst hana úr þeirn.
Ká er hér fleira á ferð. Aílt í einu
kemur aðsvífandi fluga eins og
gammur, og sezt á eitt stráið,
skríður upp á topp þess og lætur
það vagga sér örlitla stund' í Kdnd-
blænum, og er síðan á bak og
burt. Hún svífur yfir grasinu og
torfærununr, sem eru á vegi hinna
dýranna, eins og fljúgandi fugl,
scm rennir sér yfir merkur og
skóga. Ef lítið er dýpra ofan í
jarðveginn, rekur maður sig á
ánamaðkinn. Þó að hann sé blind-
ur og fótalaus, verður það honum
ckki að farartájma. Hann smýgur
gegnum jarðvcginn, losar mold-
ina og greiðir loftinu veg að
róturn grænu stráana, og eyðir
um leið þeim, sem eru fúin og
rotin.
Lengi mætti halda áfram að
telja upp dýrategundirnar á ætt-
landi þeirra — grassverðinum,
sem fáir veita athygli, eða verða
varir við, nema með ítarlcgri
rannsókn og natni. En þarna er
sannkallað undraland. Og allursá
dýraskari, sem þarna á heima, er
síiðandi, sístarfandi og á ferð og
flugi fram og aftur. Þarna er háð
síríð og barátta fyrir tilverunni
alveg eins og hjá stóru dýrunum
í skógum heitu landanna. Hver
maður, sem athugar gaumgæfi-
lega þennan undraheim við fætur
sér, hlýtur með lotningu að dást
að þeirri fegurð og fjölbreytni
náttúrunnar, sem þarna kemur í
Ijós. Sumt fólk er hrætt við nokkr-
ar tegundir af þessum meinlausu
og saklausu dýrum, eins og þau
væru ljón eða tígrisdýr, en það er
alveg ástæðulaust. Það er gömul
trú, að það sé lánsmerki að geta ,
á einhvern hátt verið þeim til
hjálpar, ef menn sjá þau skríða á
fötum sínum.
Ríkt skordýranna nær yfir allt
landið, þar sem á annað borð er
einhvet jurtagróður, því að jafnan
fer saman fjölskrúðugt dýralíf
og gróðursælt land. Ogheimkynni
skordýranna nær frá rótum plantn-
anna og upp á efsta stöngulenda.
Hér reku.r maður sig á sömu lög