Dvöl - 01.04.1938, Síða 30

108
D V 0 L
og dýpri. Gamli Studevant dó, og
gamla frúin fékk tvisvar aðkenn-
ingu af slagi. Aldurinn var jafn-
vel farinn að setja rnark sitt á frú
Art Studevant og mann hennar;
hárið gránaði, og þau gildnuðu.
Börnin voru að mestu uppkomin.
Kenneth tók við járnvöruverzlun
afa síns. Jack var í háskóla. Mary
var kennslukona. Jessie var eina
barnið, og það var síðasta árið
hennar í menntaskólanum. Hún
var orðin nítján ára, og þó að
henni gengi námið fremur treg-
lega, þá lauk hún að lokum fulln-
aðarprófi. Síðan átti hún að fara
í kennaraskóla.
Coru var ógeðfellt að hugsa til
þess, að Jessie ætti að fara að
heiman til langdvalar. Hún unni
henni cins og sínu eigin barni.
Á þessu stóra og kuldalega heimili
var Cora eins og laufkrýnt tré,
þar sem Jessie gat ávallt leitað
skjóls, þegar eitthvað amaði að.
Jessie fékk oft vel útilátna löðr-
unga hjá móður sinni, þegar hún
var minni, og þá flúði hún, fljót-
andi í tárum, framí í eldhúsið til
Coru. Að loknu hverju skólaári,
þegar Jessie hafði fengið mjög
lága einkunn í sumum námsgrein-
unum, (og hún fékk iðulega mjög
lágt, hún var svo tornæm, vesling-
urinn), þá varð Cora fyrst til að
sjá einkunnabókina með sínum
beiska sannleika. Og Cora hafði
þá alltaf lag á að segja foreldrun-
um þannig frá því, að það ylli sem
minnstum sársauka.
Móðir Jessic blygðaðist sín allt-
af fyrir tornæmi hennar. Frú Art
var nefnilega einn helzti kvenskör-
ungurinn í Melton, forstöðukona
kvenfélagsins í þrjú ár í röð' og
ein af máttarstoðum kirkju sinnar.
Mary, eldri dóttirin, sem var
kennslukona, var líkleg til að feta
dyggilega í fótspor hennar. En
Jessie! Sá stelpukrakki! Þrátt fyr-
ir löðrungana á bernskuárunum,
varðveitti hún sinni innri mann
óbreyttan. Hún var enn sama
búlduleita, freknótta og heimska
stelpan og hún hafði alltaf verið,
og hún lét eins og henni kæmi
ekkert við það, sem fram fór í
kringum hana. Allir fundu henni
eitthvað til foráttu — nerna Cora.
Jessie naut sín bezt í eldhúsinu.
Hún masaði, og stundum var hún
jafnvel fyndin. Henni gekk und-
ursamlega vel að tileinka sér
leyndardóma matreiðslunnar. Þar,
í návist Coru, reyndist allt svo
auðvelt — ekki erfitt og torskilið
eins og stærðfræði og latnesk
málfræði eða þjóðfélagsmálin í
kvenfélaginu, sem mamma hennar
veitti forstöðu, og helgisið-
irnir í kirkjunni. Hún undi
hvergi eins vel og í eldhvis-
inu, og ekki heldur með neinurn
eins vel og Coru. Hún vissi, að
móður hennar fannst hún heirnsk
og hafði á lienni lítilsvirðingu. Og
hún hafði lítið af föður sínum að
segja. Hann var alltaf of önnum
kafinn við kaupsýslunja til þess
að hafa nokkurn tíma aflögu handa