Dvöl - 01.04.1938, Síða 41

Fyrsta kaupstaðarferðin mín
Eftir Steinþór Þórðarson
Frá lesendum Dvalar berast öðru
hvoru óskir um að hún flytji frásagnir
úr ísl. þjóðlífi. Meðfram vegna þessara
óska, birtist eftirfarandi þáttur Stein-
þórs bónda að Hala i Suðursveit, bróður
t’órbergs rithöfundar. Og á öðrum
stað í þessu hefti byrja frásögur um
sjómannalíf í Bolungavik. Áður héfir
m. a. birzt í Dvöl ítarleg grein um
sjóróðra í Vestmannaeyjum. Þar sem
allt er að taka hraðfara breytingudi,
ekki sízt í atvinnulífinu, er vel far-
ið, að skýrir núlifandi menn, skrái
minningar sínar frá yngri árum. Það
er alveg nýr fróðleikur fyrir marga
þá yngri, og gott að það geymist í
sögu þjóðarinnar, og gjar'na mætti
söguritunin líka breýtast í þá átt, að
skýrar myndir birtust úr lífi og stríði
alþýðu manna, en ekki nær eingöngu
af þeim, sem niest ber á eins og
lönguni hefir aðallega tíðkazt í sagna-
rituninni.
Á æskuárum mínum var ungl-
ingum vanalega lofað að fara í
kaupstað, árið sem þeir fermdust.
Það hefir líklega verið álitið, að
þeir þyrftu að létta sér upp eftir
námið. Þetta var vanalega fyrsta
ferðin út úr sveitinni; bar þá ým-
islegt nýtt við, þótt leiðin væri
ekki löng. Ökunnugt fólk, stór
vötn, fögur fjallasýn. Allt þetta
lokkaði luiga unglingsins lengra
út í heiminn, eða þá að sterkari
þrá vaknaði til æskustöðvanna og
að komast sem fyrst heim til for-
eldra og systkina — heim þang-
að, er unglingarnir áttu allt, sem
þeir unnu og lifðu fyrir.
Ég var einn af þeirn, er var
lofað í kaupstað vorið, sem ég
fermdist (1905), og fór ég einn
af mínu heimilL Hrossih voru svo
fá, að fleiri gátu ekki farið.
Mér var komið í fylgd með ná-
grönnum, og þeir beðnir fyrir
mig, en þó sérstaktega að láfa
mig ekki ríða nleð vettlinga yfir
vötnin. Síðan hefi ég gert mér
að reglu að stinga vettlingumim
í vasann, þegar ég ríð viðsjál
vötn. Heldur þótti mér lítilfjör-
legt, að aðrir skyldu vera beðnir
fyrir mig, en þó vildi ég ekki
hreyfa neinum andmælum, því að
vera mátti, að þau hömluðu. ferð
minni. Ég fór með þrjú hross’ í
ferðina, tvö undir klyfjum, en því
þriðja reið ég. Burðarhrossin voru
hvorttveggja hryssur með folöld-
umt en reiðskjótinn var f.ylfull
hryssa, komin nálægt köstun.
Hryssurnar tvær höfðu kastað
rétt eftir sumarmálin, og nú í júní
voru folöldin orðin talsvert stálp-
uð. Lítill þótti mér sómi að farar-
skjótunum. Ég hafði beyg af fol-
öljdunum, hafði heyrt, að þeim
hætti við að fara í taumana í
vötnunum, sem yrði stundum til
þess, að setja baggana ofan. Lagði